[LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Rozplącz swoją wyobraźnię. Zagość w świecie stworzonym przez fanów lub do nich dołącz.

Moderator: SPIDIvonMARDER

Awatar użytkownika
Maveral
Bruce Dickinson
Posty: 4661
Rejestracja: 11 kwietnia 2003, 12:07
Lokalizacja: Radlin
Płeć:

[LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Maveral »

Cze kmiotki. Ostatnio trochę pograłem w T:DP i T:MA i naszła mnie ochota żeby coś napisać w tej tematyce. Rzucam wam więc ochłap moich wypocin. Póki co ochota na pisanie mi przeszła więc tekst dotyczy tylko połowy T:DP. Pozdro.

THIEF NA WESOŁO, CZYLI Z PAMIĘTNIKA GARRETT'A.

Cześć. Nazywam się Garrett... nie pamiętam nazwiska, ale skoro je zapomniałem to musiało być naprawdę porąbane. Albo może mam po prostu sklerozę? W moim wieku to całkiem możliwe. Mniejsza z nazwiskiem. Mam 105 lat. Trochę zleciało hehe... Tak to bywa, jak się jest w dzisiejszych czasach gwiazdą w branży rozrywkowej. Cały czas wychodzą coraz to nowsze i nowsze części o moich przygodach i nigdy się ta harówka nie kończy. A jak chciałem 50 lat temu odejśc na emeryturę to mi nie dali! Grozili mi! Mnie – najwiekszemu z największych złodziei! Mówili, że mnie wystrzelą z armaty jak umrę! Znając tych porąbańców byliby do tego zdolni więc wolałem już nie stawiać oporu... Co za żywot. I tak wszyscy fani w kółko tylko jęczeli „Chcemy Garrett’a! Bez jego głosu to już nie ta sama gra! Tylko Garrett!”. I tak płacę za wyrobioną przez siebie markę, a swój głos przeklinam po dziś dzień. Na razie mam chwilę odpoczynku, bo autorzy kombinują póki co nad scenariuszem do „Thief 10: Zemsta Cukiernika”. Czasu będzie więcej niż zwykle, bo w „Thief 9: Garrett z głodu okrada cukiernika” ukradłem cukiernikowi dwa serniki, trzy kołaczyki, pięć pączków i loda. Tak więc wymyślenie sensownej fabuły dla „Thief 10” będzie ciężkie. Chociaż znając tych pajaców scenarzystów to są w stanie coś wymyślić... głupszego. Boże, co za hałtura się z tego zrobiła, a te palanty nadal lubią w to grać! Bodaj od części „Thief 5: Od bohatera do zera” zaczęła się ta cała beznadzieja serii. Bez przesady! Już wtedy miałem 61 lat! Czy wspomniałem, że w ostatniej części obrobiłem cukiernika na wózku inwalidzkim? Nie? No to już wiecie, że tak było. Ale byście widzieli jak spierdalałem hehehe od razu adrenalinka skoczyła. A potem jeszcze na strażnika wpadłem. Jechałem rozpędzony z górki i nie widziałem go. Ale w niego huknąłem... aż zadudniało. Wózek poleciał jakieś 10 metrów, a strażnik odleciał jeszcze dobre 5 metrów dalej od wózka i przywalił głową w mur. Cóż za emocje. Wyczekiwałem co teraz będzie... Strażnik wstał, otrzepał się i rzekł:

- To chyba wiatr.

I poszedł.
Jak się później okazało zauważył nadbiegającego cukiernika i spuścił mu niezły łomot. W sumie to szkoda mi chłopa, ale należało by chyba winić scenarzystów. Po co oni go w ogóle wkręcali w tą część?! A tego engine’u to oni chyba nigdy nie naprawią.
Ale się rozgadałem... Co ja to miałem?... Aha jako, że jest trochę czasu to postanowiłem przybliżyć wam conieco z mojego dziennika prowadzonego od początku mojej kariery. Z największym sentymentem wspominam pierwsze dwie części przygód – lata mojej chwały. Ale muszę uchylić przed wami rąbka tajemnicy, że misje w obu tych częściach zostały spreparowane, bo nie wszystko toczyło się tak jak myślicie, że się potoczyło. I właśnie te wpadki zamierzam wam przybliżyć. Oto kilka fragmentów.

T1 – Misja 1.1

Zaczęło się nienajlepiej, bo od razu wpadka. Miałem się zakraść do posiadłości Lorda Bafforda. „Bułka z masłem” pomyślałem. No to życie szybko zweryfikowało szybko moje prognozy. Zszedłem do kanałów, ominąłem pare patroli i wyszedłem, tak jak to było w planie, obok studni, którą miałem się dostać do posiadłości. Pewny swego wychodze zza rogu a tu... impreza! Aż mnie zamurowało! Chyba ze dwudziestu strażników i pięciu Hamerytów balanguje w najlepsze. Jeden mnie zauważył i teraz już nie było odwrotu... musiałem z nimi pić. W sumie to po drugiej butelce wina zaczęło mi się to nawet podobać. Trochę pośpiewaliśmy, potańczyliśmy, nawet się okazało, że pod tymi przebraniami Hammerytów kryją się kobity. No to była impra, mówię wam. Strażnicy potrafią się bawić jak mało kto, a Hammerytki nie są wcale takie grzeczne hehehe. W każdym razie ocknąłem się się nad ranem i musiałem pryskać zanim się reszta obudzi. Oczywiście scenarzyści wycięli to i po imprezie został tam tylko jeden pijany strażnik i jakieś butelki. Szkoda, fajnie było...

T1 – Misja 1.2

Znowu wpadka w tej misji. Znowu wyszedłem obok studni i już nie było tam żadnej imprezy. Do posiadłości lorda dostałem się bez problemów. Bez problemów dotarłem także do tej jego sali tronowej. Miałem zwinąć jakieś berło stamtąd. Po drodze dowiedziałem się z rozmowy strażników, że lord Bafford lubi się zabawiać... ze strażnikami. Podobno w ostateczności sam ze sobą. Cholerny pedał i masturbant. Mniejsza z tym, jakoś przełknąłem tą gafę scenarzystów i być może w ostatecznej wersji tej misji Bafford byłby pedałem i masturbantem, gdyby nie fakt, że zamiast barła na hakach w sali tronowej był zawieszony wielki, czerwony wibrator! Kurde ten facio jest pojechany! Z wrażenia aż krzyknąłem:

- Przecież ten wibator ma chyba z półtorej metra!

Na szczęście nikt nie usłyszał. Cóż było robić, znikąd porady więc wziąłem „trofeum” i szedłem z nim trzymając w ręku, bo pod płacz się nie mieścił. Jak na ironię jeden z mijających mnie strażników stwierdził majestatycznie, że dupa go jakoś boli. Omal nie buchnąłem przy nim śmiechem.
Generalnie jakaś pojechana wydała mi się ta misja. Gdy już miałem opuścić posiadłość z dala dobiegł do moich uszu krzyk:

- Skradli wibrator!!!!!!

Wśród strażników zapanowała radość jakby uratowano świat przed zagładą. Jak się z radości wydarli to aż ścisnąłem wibrator i go włączyłem. Kurwa, pięć minut z nim „walczyłem”, żeby przestał działać. Aż mi włosy dęba stanęły, ale ostatecznie udało się go wyłączyć. W końcu opuściłem ten porąbany dom. I tak w końcu misję przerobili pozybywając się wibratora, a ja z przerażeniem myślałem co będzie w następnych misjach...

T1 – Misja 2.1

No i zagnali mnie do jakiejś kopalni. Co jak do kurwy nędzy jakiś górnik jestem?! No cóż, na początku kariery trzeba się poświęcić. Nie będę się szerzej rozpisywal nad faktem, że maperzy zrobili za długi korytarz pod wodą i w połowie zabrakło mi tlenu! Co za patafiany! Gdyby nie czuwający nurkowie to bym się utopił! A tłumaczenie, że z tym korytarzem poniosła ich fantazja mogą sobie w dupe wsadzić! Ok., ale emocje na bok.
W końcu poprawili ten korytarz i już dałem radę dostać się do kopalni bez trudu. Wychodzę, patrzę i... nic nie widzę. Ciemno, że oko wykol. Rozumiem, że gra robiona na Dark Engine, ale maperzy trochę za bardzo wzięli sobie do serca słowo „dark”. Łaziłem z flarami a i tak niewiele było widać. Teraz nie było już jednak odwrotu – trzeba było iśc dalej. Całe szczęście, że w kontrakcie zostałem ostrzeżony przed mogacymi się pojawić zombie, ogromnymi pająkami, jakimiś hauntami itp. Byłem przygotowany na spotkanie z tymi stworami, ale nie na takie jaki mnie spotkało. Idę sobie po kopalni, wychodzę zza załomu a tu przede mną jak spod ziemi wyrósł taki szpetny zombie i do mnie z hasłem:

- Masz miętówkę, bo po ludzkim mięsie capi mi z ryja?!

Tak się wystraszyłem, że podskoczyłem za wysoko, uderzyłem głową o strop i nas zasypało... Ekipa ratownicza dotarła do mnie za trzy dni. Byłem umazany, głodny i odwodniony. Na szczęście szybko doszedłem do siebie, a ludzie z LGS szybko poprawili zachowania zombie i na szczęście do końca w tej misji nie było większych kłopotów (celowo piszę większych, bo zdarzało się np. że w tej ciemności nie zauważyłem szybu windy i spadłem z wysokości trzeciego piętra... ale to wynikło tylko i wyłącznie z mojej nieuwagi).

T1 - Misja 3.1

I znowu jakieś nawiedzone miejsce. Brrrrrr nie lubię tego, ale cóż – droga do sławy wymaga poświęceń. Mam ukraść róg Quintusa. Z pewnych wskazówek dowiedziałem się, że znajduje się on na najwyższym piętrze katakumb i podobno dobywają się z nigo jakies dźwięki muzyki. No to nie powinno być trudno. W końcu wszedłem tam, idę, mijam zombie, wszystko fajnie (bo nie mogą mnie dogonić hehehe) i zszedłem do takich jaskiń. Patrzę... a tu taki milusi, mały dinozaur idzie. „Ale milusi - pójdę go pogłaskać!” pomyślałem. Podszedłem i zacząłem głaskać go po pysku aż zaczął mruczeć tak fajnie. „Zadowolony” pomyślałem dumny z faktu, że tak potrafię rozpieszczać zwierzaki. Nagle dinuś huknął gromko „BRISE – MORSKIE POWIETRZE!!!!” i jak nie buchnął mi prosto w ryj jakimś pachnidłem! Dwa dni byłem nieprzytomny. W końcu nie na co dzień człowiek wdycha tyle perfumu naraz. Później się okazało, że autorzy chcieli sprytnie wpleść w całą grę reklamę odświerzacza powietrza. Wiadomo – kasa każdego kusi. Ostatecznie, z oporami, usunęli to z gry, a ja po dojściu do siebie mogłem wrócić do swojej roboty.

T1 - Misja 3.2

Ponownie w tej misji pojawiły się problemy. Byłem już w tych feralnych jaskiniach i wystrzegając się burricków (tak, wreszcie dowiedziałem się jak nazywają tego dino) wchodze do właściwej części katakumb. Niby wszystko w porządku i nawet słychac niewyraźnie jakieś dźwięki z rogu. Kierując się zatem słuchem znów musialem zejść do jaskiń, przedostać się obok gromady burricków i wejść do tajemniczej krypty. Dźwięk rogu choć bardziej słyszalny to przez ściany jaskini nadal nie był wyraźny. Im bliżej krypty tym zaczął się bardziej krystalizować. Nasłuchuję i... rzeczywiście jakby jakaś muzyka. Nie pozostało nic innego jak tylko wejść do głównej sali. Otwieram drzwi, a tu na full volume:

„AN’ HERE I GO AGAIN ON MY OWN!!! GOIN’ DOWN THE ONLY ROAD I’VE EVER KNOWN!!!!!”

Omal zawału nie dostałem. Jezu co za wycie! Burricki pouciekały w kąty jaskini i skulone skomlały błagalnie. No miała być muzyka z rogu, ale Mandaryna?! Jeszcze na pełny regulator! Ktoś tu zdrowo przegiął. Okazało się później, że jeden z maperów jest fanem Mandaryny i sobie tak wydumał, że z rogu będzie leciała Mandaryna. Brawo kurwa! Omal ze skarpetek nie wyskoczyłem! Poza tym pomijam fakt, że słowa „goin’ down the only road I’ve ever known” są mylące, bo róg znajdował się ostatecznie na górze a nie na dole... O dziwo sprawca tego zamieszania nadal pracuje nad projektem i nawet mianowali go prawą ręką głównego scenarzysty. Czarno to widzę...

T1 – Misja 4.1

Co za zgrzyt na początku. Nie mam słów. Zrobili zezowatego łucznika hahahaha naprawdę pomysłowość twórców tej gry coraz bardziej mnie zaskakuje. Byłem w sklepie kiedy sprzedawca miał oberwać strzałą, przez okno. Wyobraźcie sobie, że zrobiłem sobie spokojnie zakupy podczas gdy ten imbecyl obładował strzałami całą framugę okna nie mogąc przez nie trafić. W końcu wkurzony, że mu zabrałko strzał porwał miecz kompana, wbiegł do sklepu i zadźgał biadnego sprzedawcę. No cóż musieli nowego sprzedawcę zrobić do tej roli... łucznika też (mniej krewkiego). Wyciąganie strzał z framugi zajęło nam sporo czasu...

T1 – Misja 4.2

W końcu zabili sprzedawcę jak należy (wiem – dziwnie to brzmi hehe). Pośledziłem trochę zabójców i okazało się, że to niejaki pan Ramirez kazał zabić biednego sprzedawczyka. Mówi się trudno i... pakuje się kłopoty, bo tego wymaga scenariusz. Wszystko fajnie szło. Pobuszowałem sobie po tej rezydencji i w końcu dowiedziałem się, że Ramirez może przesiadywać w piwnicach. Dziwne. Ma super chate, służbę, a ten w piwnicy siedzi. No, ale duszyłem rupę do niego. Długo nie musiałem go szukać po tych piwnicach. Nawet fajny pokoik, przytulny jak na piwniczne warunki. Ogłuszyłem strażnika pilnującego wejście i już zabierałem się za ogłuszenie Ramireza kiedy ten podszedł do takiej szarfy. Ogłuszyłem go także i pomyślałem sobie „a czemu by nie zobaczyć co ta szarfa robi?”. Pociągnąłem i... spadły na mnie ptasie gówna... Nie muszę chyba mówić jak mnie zatkało. Nawet dosłownie mnie zatkało, bo śmierdziało aż mi się włosy na klacie jeżyły. Nie musze chyba mówić jak trudno było nie zwracać na siebie uwagi w drodze powrotnej. Po burzliwych sporach zmieniono jednak przeznaczenie tej szarfy... Ehh, ciężko z nimi wytrzymać.

T1 – Misja 5.1

Misja w której miałem wykraść miecz niejakiemu Konstantynowi. Maperzy robili tą misję po pijaku i wyszło to trochę poprzekręcane. Jakieś dziwne korytarze, odwrotne pokoje, teleporty, chichoty... Za pierwszym razem przyglądałem się tym dziwnym wytworom i nie mogłem się nadziwić. W końcu straciłem orientację w tych dziwnych, poprzestawianych pokojach i myśląc, że zejdę na podłogę, spadłem na sufit. Złamana reka goiła się jakiś czas i wszystko trzeba było robić od nowa... Zamiast zmienić poziom, maperom spodobał się ten szurnięty dom i wprowadzili jeszcze do niego pułapki. No paranoja. Druga wyprawa skończyła się tak, że dostałem po brzuchu takim dziwnym, niebieskim laserkiem. Do dziś mam ślady poparzenia... Nie wspone już, że w jednej sal pogryzły mnie muchy. Maperzy rulez! Ci to mieli zabawę z tym levelem...

T1 – Misja 6.1

Ehhh znów się zakradać do jakiejś nawiedzonej katedry czy coś... dali by sobie już spokój z tymi nawiedzonymi rzeczami. Co robić, trzeba iść. Miałem przejść przez nawiedzoną, starą część miasta. Wszystko fajnie, zombie to już żadne wyzwanie, burricki też, choć jak jeden mnie zauważył to tak przywalił jakimś gazem, że śmierdziało na całą dzielnicę. Chyba jednak wolałem to pachnidło... Po jakimś czasie bez większych kłopotów dotarłem do katedry. Patrze, chodzi sobie tam jakiś duch... zrobiło się jakby straszniej, ale co tam – przy tych programistach jakieś duchy mi nie straszne. Ominąłem go majestatycznie przemykając w cieniu (treningi poruszania się z gracją przynoszą wreszcie pierwsze efekty). Wrota do środka były zamknięte więc obszedłem katedrę. Dotarłem na tył i widze małe okienko. Myslę sobie – „no już innych wejść nie ma, to musi być tu”. Wspiąłem się, zaglądam przez okienko, a tu jak się nie wydrze na całą pare:

- YO, YO - WITAM!!!! JESTEM OKO!!! STAŃ ZIOMAL NA PIEDESTALE I ZAPAL TE JOŁ POCHODNIE TO SIĘ DOSTANIESZ DO TAKIEGO WYPASIONEGO NA MAX KLUCZA!!!

Mówię wam, darło się na całą starą dzielnicę. Oko jeszcze coś tam krzyczało, ale nie wiem co bo już spierdalałem przed hauntami, burrickami, duchami i zombie. Wszyscy słyszeli jak te durne oko się wydziera... Ledwie uciekłem na jakąś starą latarnię i tam czekałem całą dobę na pomoc. A pode mną znajdował się cały level rozwścieczonych bestii. No i czekaliśmy parę dni, żeby wszystko w starej dzielnicy wróciło do normy...

T1 – Misja 6.2

No dobra. Tym razem wszystko miało pójść gładko. I szło. Do czasu... Podszedłem do okienka z tyłu katedry przygotowany na ucieczkę, w razie gdyby oko jednak dalej się darło. Ale na szczęście programiści zmodyfikowali je do tego stopnia, że nawet nie mówiło normalnie tylko... szeptało. Fajnie. Przynajmniej nikt nie zwrócił na mnie uwagi. Oko coś tam pogadało o piedestale i posągu. Niby miał się przedemną otworzyć jakiś sekret. Od razu zajarzyłem o które miejsce chodzi. Stanąłem na piedestale, zapaliłem pochodnie przy posągu i faktycznie coś się tam otworzyło. Wlazłem tam, ide, wychodze zza zakrętu, a tu taka ani krypta i roztrzaskany posąg. Nie jestem głupi i od razu postwiłem go na piedestale, aby otworzyć drzwi do krypty. No i drzwi się otworzyły. Wchodzę i... coś jest nie tak – czerwony dywanik, różowe zasłonki i dupny transparent „DOM UCIECH KEEPERÓW”. Wmurowało mnie. Stałem tak gdy tymczasem zza drzwi wyszły dwie fajne dupcie. No nie powiem żebym był zły hehehe Bez słowa zaprowadziły mnie do następnych sal i tak minęła mi cała noc. Ahhhh co za noc to była... za to rankiem, budze się, jeszcze niewyraźnie widzę, a tu nade mną jakaś postać każe mi zapłacić za noc. „Cholerny alfons!” pomyślałem. Wyciągnąłem wszystko co znalazłem w drodze do katedry, przecieram oczy i słyszę zdziwiony głos:
- Garrett?!
Zareagowałem równie mocnym zdziwieniem:
- Orland?!... yyyyyyyy... Prowadzisz burdel?!!
- No wiesz... eeeeee... dorabiam po godzinach...
Znów misję trzeba było przerobić i powtarzać od nowa...

T1 – Misja 7.1

W tej misji o dziwo nie było większych problemów (widać programiści uczą się na własnych błędach), ale zdarzyło się, nazwijmy to, niedopatrzenie. Tak na marginesie to raz przeskakując przez lawę poparzyłem sobie stopy i miałem na nich bąble przez pięć dni. Więc miałem pięć dni wolnego. Fajnie się tak leży i nic nie robi... W końcu wysłali mnie ponownie, żebym skradł jakieś dwa talizmany – ognia i wody. „No dobra, to po co tracić czas – ruszamy”. No i ruszyłem. Wszystko szło nawet gładko dopóki nie doszedłem do talizmana ognia. Znajdował się on w wysokiej wieży, której dwie ściany zatapiały się w lawie. Trochę niebezpiecznie... Będę powtarzał to do znudzenia – droga do sławy wymaga wyrzeczeń. Jakoś zdołałem przedostać się na sam szczyt i patrzę – jest talizman. Wygladał jak taki niepozorny, większy kamyk. Myślę sobie „lajtowo go chwycę”... i się kurwa poparzyłem! Miał chyba ze 200 stopni! Z dłoni mi się kopciło, talizman z bólu i wrażenia wyrzuciłem przez okno do lawy, a sam biegałem po wieży i krzyczałem wniebogłosy... Nie muszę chyba mówić, że zwołałem pod wieżę połowę rozsierdzonego levelu i dwa dni siedziałem w wieży zanim mnie uratowali. Na dodatek programiści z lenistwa, zamiast poprawić temperaturę talizmanu to na powtórkę misji dali mi rękawice hutnicze! Okazało się, że i one nie wytrzymują takiej temperatury i dopiero wtedy, kiedy drugi raz sparzyłem się tym cholernym kamieniem, zmienili jego temperaturę. Na koniec trzeba stwierdzić, że jednak w tej misji wystąpiły większe problemy. No comment...

c.d. być może nastapi...

*Tekst przeznaczony tylko dla tego forum :wink:
Ostatnio zmieniony 04 lutego 2009, 16:05 przez Maveral, łącznie zmieniany 2 razy.
Ciemność jest naszym sprzymierzeńcem!
Awatar użytkownika
Nivellen
Złodziej
Posty: 2799
Rejestracja: 30 stycznia 2003, 23:21

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Nivellen »

No nieźle, nieźle... :lol: Taką wenę ma się tylko po imprezie takiej jak w misji 1.1 :wink: Powinieneś pomyśleć o tajemniczej misji 8 :-) tam dopiero się działo jeśli sami twórcy zdecydowali się na jej wycięcie...
Jeśli lubisz mroczne tajemnice i zamki...
Zapraszam do obejrzenia zrzutów z powstającej Fanmisji
Awatar użytkownika
keeper
Mechanista
Posty: 448
Rejestracja: 24 sierpnia 2005, 23:00
Lokalizacja: from the shadows

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: keeper »

świetny tekst :ok tak trymaj, czekamy na dalszy ciąg.
niszczenie innych planów dominacji przy uzyciu warhamera :P 98% complete
Awatar użytkownika
Leming
Złodziej
Posty: 2564
Rejestracja: 17 stycznia 2005, 10:16
Lokalizacja: Statua postępu

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Leming »

Uhahałem sie po jajca :-)
Kupię Azjatkę - najlepiej Japonkę (może być używana)

Suma całkowitej ilości Informacji we Wszechświecie jest stała i jest równa 0 (zero)
Sachmet
Akolita
Posty: 153
Rejestracja: 28 marca 2005, 18:37

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Sachmet »

Super tekst, Maveral. :-D
Awatar użytkownika
steppenwolf
Akolita
Posty: 151
Rejestracja: 03 kwietnia 2005, 21:00
Lokalizacja: centralna Polska

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: steppenwolf »

Najlepsze jest oko :lol: . Chociaż Orland też jest niezły 8-)
It is no easy thing to see a Keeper. Especially one who does not wish to be seen.
Awatar użytkownika
Caer
Szaman
Posty: 1054
Rejestracja: 05 stycznia 2003, 13:23
Lokalizacja: Karath-din
Kontakt:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Caer »

Maveral pisze:*Tekst przeznaczony tylko dla tego forum :wink:
Nie chcesz go w Gildii? ;)
Awatar użytkownika
marek
Garrett
Posty: 4775
Rejestracja: 09 grudnia 2003, 08:52
Lokalizacja: Poznań
Płeć:
Kontakt:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: marek »

kiedy kolejna część? co ze stratą oka? ucieczką? zozwalaniem Konstantego? Częścią drugą i trzecią ?
ObrazekObrazek
"No one reads books these days"
Awatar użytkownika
Maveral
Bruce Dickinson
Posty: 4661
Rejestracja: 11 kwietnia 2003, 12:07
Lokalizacja: Radlin
Płeć:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Maveral »

Raczej nie planowałem dalszej części choć koncepcję, pomysły i plan mam nawet na T2 i jeszcze... coś (nie powiem co, ale nie chodzi o T3 :wink: ). Napisałem ten tekst, bo mi się nudziło, a tu wchodzę, patrzę i taki LOL wielki - jest zainteresowanie :wink: No nic, w najbliższej przyszłości, jak znajdę czas i bedą chęci, to postaram się coś skrobnąć. Niczego jednak nie obiecuję (żeby potem nie było :wink: )

Caer pisze:Nie chcesz go w Gildii? :wink:
Nie.
Ciemność jest naszym sprzymierzeńcem!
Awatar użytkownika
bobik
Mechanista
Posty: 465
Rejestracja: 10 czerwca 2005, 20:00

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: bobik »

Swietne :-) :-) :-) :-)
Glory of the MANY
Awatar użytkownika
Maveral
Bruce Dickinson
Posty: 4661
Rejestracja: 11 kwietnia 2003, 12:07
Lokalizacja: Radlin
Płeć:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Maveral »

No dobra, specjalnie dla was zebrałem się w sobie i napisałem dokończenie T1. Tekstu jest troche więcej niż poprzednio. Moim zdaniem wyszło jednak trochę gorzej od tekstu zawierającego misje 1-7, ale sami to ocenicie.

THIEF NA WESOŁO, CZYLI Z PAMIĘTNIKA GARRETT'A.

C.D.

T1 - Misja 8.1

Ta misja okazała się prawdziwą katastrofą. Co takiego się stało? Ehh... musiałem zakraść się do katedry Hammerytów i wykraść strój adepta zakonu. No niby nic wielkiego, ale co się działo... koniec świata. Zacznijmy jednak od początku. Najpierw musieliśmy dograć sceny z poznaniem Konstantyna, bo niby po co miałbym się zakradać do durnej, nawiedzonej katedry po jakieś gadające oko... jeszcze mnie nie pojebało. Są przecież o wiele bardziej opłacalne cele. No więc fabuła wyszła jak wyszła i musiałem zdobyć cztery talizmany. Dwa już miałem - wody, z którym nie było problemów i ognia, z którym byly problemy (ślady poparzeń na rękach mam do tej pory). Pozostały do wykradzenia talizmany powietrza i ziemi oraz ten cały strój adepta. Ok, zakradłem się pod katedrę w północnej części miasta. Widać było, że jest naprawdę stara i ledwie się trzyma. Swoją drogą ile też można mieć katedr w jednym tylko mieście? Hammeryci budują jednak gdzie się da i co się da - bez opamiętania. Kiedyś dojdzie do tego, że sami siebie zamurują hehehe Katedra nie była jakoś specjalnie wielka, ot taki średni rozmiar, że tak to ujmę. Wszystko szło spoko. Przekradam się schodami, potem pomiędzy kolumnami w głównym holu i tam, podsłuchując dwóch "wiernych", dowiedziałem się, że adepci kopią piwnicę pod katedrą. Wiadomo, młokosy zawsze dostają najgorszą robotę. No to poszedłem do piwnic i słyszę jak praca wre. "Luzik, jest ciemno to nie będzie problemów" pomyślałem. Wszystko szło dobrze dopóki nie wyjrzałem zza załomu na pracujących adeptów. Z ich zagorzałej wymiany zdań wynikało, ze dokopali się do jakiejś ściany i nie wiedzieli co robić. Nadzorcy nie było więc dyskutowali ostro, aż w końcu jeden z nich nie wytrzymał:

- A będę się z tym pierdolił! - huknął dźwięcznym głosem i przywalił młotem w ścianę.

Nastepne dwa tygodnie nie widziałem światła. Idiota przywalił w fundamenty i zawalił tą całą, i tak sypiącą się już, katedrę. Mówię wam, takie gówno z tego było, że nie sposób opisać. Mieliśmy cholerne szczęście, że piwnica była na tyle wytrzymała, że się nie zawaliła. No i były w niej zapasy żarcia i wina więc było co jeść i pić. Jedynie śmierdziało coniemiara, bo srać i szczać gdzieś trzeba było. Zrobiliśmy do tego celu swój kącik. Ciemno było jak w dupie, a pogadać też człowiek by sobie pogadał, to się podałem za nadzorcę i nawet zbeształem ostro winowajcę całego zamieszania. Swoją drogą po dłuższych gadkach przy winie okazało się, że Hameryci to całkiem ciekawi ludzie. Przynajmniej adepci. Nawet impreze sobie zrobiliśmy. Chlaliśmy ile wlazło - w końcu co było robić. Straciliśmy rachube czasu i jak się okazało wyciągnięto nas po dwóch tygodniach w opłakanym stanie. Nie z powodu wycieńczenia - z powodu przepicia.

T1 - Misja 8.2

W końcu doszedłem do siebie. Na odwyku nie jest wcale tak strasznie... Ale do rzeczy - mapperom nie chciało sie na nowo budwać katedry toteż postawili wielką kratę na drodze do północnej części miasta, tak żeby nie można było tam wejść. Tym razem miałem się zakraść do katedry w południwo-wschodniej części miasta. Przed misją dowiedziałem się, że większą jej część zajmuje szpital psychiatryczny Hammerytów. "No to pięknie" pomyślałem. Nie mieli mnie gdzie wysłać tylko do wariatkowa. I to po jakiś strój adepta! No mogli wymyśleć coś lepszego do cholery! Scenarzystów zamknąć w tej katedrze to by się tam specjalnie nie wyróżniali! W końcu ruszyłem. Bez problemu dostałem się do środka. Idę sobie idę, patrzę - drzwi z przywieszoną kartką "Cela 1: Adept. Urojenia. Nie otwierać". Pomyślałem, że wariatowi będzie łatwo odebrać strój. Wchodzę lajtowo do środka i stanąłem jak wryty. Przede mną stał Adept Hammerytów w pełnym uzbrojeniu! Raczej nie wyglądał na miłego pana, który daruje mi życie, a na dodatek na mój widok zrobił wielkie oczy jakby ducha zobaczył.

- INTRUZ! - wydarł się Hammeryta i... zaczął gonić po celi małą mysz co rusz zamachując się potężnym młotem.

Gdy mysz skryła się w małej dziurze w ścianie, ten zaczął z niezmordowaną konsekwencją rąbać po niej młotem wykrzykując co chwila "nie możesz się wiecznie ukrywać!" albo "staw mi czoła jak mężczyzna!". Rzeczywiście normalny to on nie był, choć nawet się uśmiałem przy tym. Na tym się jednak nie skończxyło. Nagle usłyszałem jak ktoś nadbiega. "Kurwa tymi krzykami to on zwoła mi tu zaraz całą katedrę!" pomyślałem. Chciałem więc go ogłuszyć, ale już było za późno. Za sobą usłyszałem kroki. Do celi wbiegł Hammeryta i od razu mnie zobaczył.

- AAAAAAAAAAAA!!! - wydarł się, w sumie nie wiem po co, chyba dla efektu - JESTEM LALECZKĄ VOODOO!!! UŻYJE JEJ NA TOBIE!!!

I jak sobie nie przyłożył młotem. Aż przykro było patrzeć. Chyba złamał sobie pół twarzy, ale ku mojemu zdziwieniu pozbierał się jakoś i wstał chwiejąc się na nogach. Spojrzał na mnie i chciał podnieść młot, ale już nie był w stanie. Jeszcze raz zebrał się w sobie i z uporem maniaka darł się dalej:

- AAAAAAAAAAAAAAA!!! JESTEM LALECZKĄ... yyyyyy... LALECZKĄ VOODOO!!! UŻYJE JEJ NA TOBIE!!!

Po tym jakże wzruszajcym monologu rozpędził się i przypieprzył głową w ścianę z całych sił. Istne wariatkowo. Wydawać by się mogło, że po takim uderzeniu delikwent powinien nieżyć, ale jak się okazało miał się nawet nienajgorzej jak na odniesione rany. Leżał na ziemi i zwijając się z bólu jęczał "jestem laleczką... jestem laleczką...". Tymczasem delikwent okładający ścianę młotem nagle odwrócił się, spojrzał na mnie i krzyknął znowu:

- INTRUZ!

Już chciałem uciekać, ale patrzę, a ten bierze się do okładania "maniaka voodoo". Niestety po paru lewych-obuchowych pomógł koledze zejśc z tego świata. "Dark Engine" czasem woła o pomstę do nieba, a misja znów do poprawki...

T1 - Misja 8.3

No tym razem musiało już wszystko pójść jak trzeba... ale znowu nie poszło. Ehh katastrofa na całej linii z tą misją. Zostały już tylko dwie katedry. Starsza, we wschodniej części miasta i nowa, w centrum. Wybraliśmy tą starszą na cel. Z wariatkowa musieliśmy zrezygnować, bo cholera jedna wie co oni tam by jeszcze mogli nawyrabiać. No to się zakradłem już do trzeciej katedry. Nie będę się szerzej rozwodził nad faktem, że po zamieszaniu w poprzednich podejściach programiści zapomnieli umieścić w niej adeptów i całą noc łaziłem tam po darmo. Pajace. W końcu jednak niby wszystko było dopięte na ostatni guzik. Wszedłem do środka. Przemykając w cieniu przedostałem się na główny ołtarz. No ta sala robiła wrażenie. Piękny, ogromny, kamienny młot wisiał ponad moją głową, a całą salę ozdabiały kapitalne drewniane wykończenia. Wszystko to podtrzymywały ogromne drewniane bale stropowe. Szedłem tak, patrząc w górę z otwarta gębą i... się zagapiłem. Ze schodków obok zszedł Hammeryta i od razu mnie zauważył. Jakiś rozkojarzony ostatnio chodzę, ale co się dziwić. Człowiek nie wie czego się ma spodziewać po tych imbecylach - scenarzystach i programistach. W każdym razie zostałem zauważony. Hammeryta nie miał przy sobie młota, a sądząc po trzymanej przez niego rolce papieru toaletowego - szedł srać. Nie ma to jak wkurzony i niewysrany sługa Budowniczego.
- ZŁODZIEJ! POZNAJ SIŁĘ BUDOWNICZEGO! - krzyknał Hammeryta i rzucił we mnie rolką papieru (jakby mi to krzywdę miało zrobić). Cofnął się, pokombinował i dopiero teraz wyrwał ze ściany pochodnię i rzucił się na mnie z krzykiem. Zacząłem uciekać, a delikwent był naprawdę wściekły i zaciekły. Gonił mnie po ołtarzu jakbym mu żonę przeleciał! W końcu zagnał mnie do ściany. "No to przerąbane" przeszło mi przez myśl. Hammeryta zamachnął się pochodnią jakby miał w rękach conajmniej trzymetrowy topór wojenny. Uchyliłem się, a ten uderzył w drewniane wykończenie. Chyba nie muszę mówić jaki był tego skutek. Katedra w ciągu paru minut stanęła w płomieniach. Powstało ogromne zamieszanie. W całym tym zgiełku zdołałem jakoś uciec przed mury katedry. Hammeryci zamiast ratować własną skórę, rzucili się aby uratować swój cenny relikt - wielki młot wiszący nad ołtarzem. Skończyło się tak, że wszystkie drewniane elementy sfajczyły się szybko, drewniane bale stropowe zwęgliły się, nie wytrzymały i cała katedra sie zawaliła. Na finał znów przyszedł z pomocą engine gry. Patrolujący teren wokół katedry strażnik na palącą i zawalającą się budowlę zareagował słowami:

- Coś widziałem... - po chwili rozgladania się dodał - Ehhh... szczury.

I poszedł dalej swoją drogą jakby się nic nie stało. Omal nie buchnąłem śmiechem. Ostatecznie po dużych sporach postanowiono z tej misji zrezygnować. Dwie doszczętnie rozwalone katedry i masa ofiar to były główne powody rezygnacji z tej misji. Zresztą, po pierwsze level ten mógł podważyć sens poziomu Expert, na którym miałem nikogo nie zabijać, a po drugie nie mogliśmy ryzykować rozwalenia ostatniej nadającej się do scenariusza katedry w centrum miasta. Co do zabijania to niby nie zabiłem nikogo osobiście, ale ofiar i szkód było jak na wojnie. A wszytko tylko po to aby zdobyć jakiś durny strój! Programiści to minimaliści, aż do bólu. Zamiast ulepszyć AI to wolą pomijać misje. Boję się co będzie dalej...

T1 - Misja 9.1

No fajnie. Programiści sami dorobili mi strój adepta Zakonu Młota. Nie można było tak od razu?! Pięć minut roboty, ale nieeee, trzeba było rozwalić dwie katedry, bo lenistwo się szerzy! Zaczynam mieć tego powoli dosyć. Chyba wypełnię kontrakt do końca i w planowanej, drugiej części będzie się już męczył ktoś inny. Pożyjemy zobaczymy, może jednak będę sławny...
Kolejna misja, a jakże, nie mogła obyć się bez zgrzytów. Wszedłem sobie spokojnie pod przebraniem do katedry w centrum miasta. Gdzieś tu musiały znajdować się dwa talizmany. Zacząłem przeszukiwać katedrę wzdłóż i wszerz, i w końcu znalazłem je. Były za kratami. Z rozmowy dwóch Hammerytów wywnioskowałem, że po całej tej "siedzibie" rozmieszczonych jest pięć przełączników i trzeba je uruchomić w przeciągu pięciu minut, czy jakoś tak. No to czekał mnie maraton. Przełączniki już wyczaiłem wcześniej tylko dlaczego naliczyłem ich sześć? "Coś tu nie gra" pomyślałem. Cóż jednak było robić - zacząłem biegać i przełączać te cholerne przełączniki. Na wszelki wypadek chciałem przełączyć wszystkie sześć, żeby mie biegac jeszcze raz.Ostatni znajdował się w komnacie kapłana. Wchodzę i... cisza. Nikogo nie ma, kapłan gdzieś polazł no to wziąłem i przełączyłem sobie wajchę. Nagle ściana po lewej rozchyliła się i kopara opadła mi do ziemi! Zobaczyłem kobietę w sadomasochistycznym stroju, stojącą z batem nad nagim kapłanem, chodzącym na czworakach i krzyczącym z niezeimską wprost pasją "BIJ MNIE, TAK, BIJ MNIE!!! MOCNIEJ! MOCNIEJ!!!". Dark Engine poinformował mnie łaskawie, że znalazłem sekret - no comment... Stałem tak z otwartą japą chyba z minutę. Byłem tak zaskoczony, że nie mogłem się ruszyć. Potem mnie zobaczyli i musiałem spierdalać, ale jakoś udało mi się uciec. Co do sekretu - nie mam słów. Programiści tłumaczyli to tym, że chcieli wprowadzić małe urozmaicenie, bo gra robi się zbyt monotonna. Chyba dla nich! Ehhh brak mi słów. Powiem tylko tyle, że ostatecznie (wyobraźcie sobie, że z wielkimi oporami!!!) zostało to wycięte. Misja do powtórki - zaczyna to być... monotonne.

T1 - Misja 9.2

Tym razem już wszystko miało pójść jak należy. Miało... No więc tak - zrobiłem wszystko, jak miało być zrobione. Programiści usunęli zaskakujący przełącznik i zostało ich pięć. No więc pobiegałem trochę po katedrze, poprzełączałem co miałem przełączyć i zakradłem się do talizmanów. "No, nareszcie wszystki idzie gładko", pomyślałem uśmiechając się pod nosem, "teraz już tylko wymówić inkantację zdejmującą czar ochronny i talizmany będą moje. Wyciągam kartkę z inkantacją i zaczynam czytać:

Biega, krzyczy pan Hilary:
"Gdzie są moje okulary?"

Szuka w spodniach i w surducie,
W prawym bucie, w lewym bucie.

Wszystko w szafach poprzewraca,
Maca szlafrok, palto maca.

"Skandal!" -- krzyczy -- "Nie do wiary!
Ktoś mi ukradł okulary!"

Pod kanapą, na kanapie,
Wszędzie szuka, parska, sapie!

Szuka w piecu i w kominie,
W mysiej dziurze i w pianinie.

Już podłogę chce odrywać
Już policję zaczął wzywać.

Nagle -- zerknął do lusterka...
Nie chce wierzyć... znowu zerka.

Znalazł! Są! Okazało się,
Że je ma na własnym nosie.

-Julian Tuwim

- Co to kurwa jest?! - krzyknąłem.

Co za kretyn umieścił mi tu wierszyk o jakimś Hilarym i jego okularach! I kto to do kurwy nędzy jest Julian Tuwim?! Najlepsze jest to, że faktycznie czar ochronny został zdjęty! Tak nie mogło być! Miało być mrocznie, miały dreszcze przechodzić graczy, miały być inkantacje czarnej magii, a nie jakieś wierszyki o jakiejś pierdole co okulary zgubiła! Znowu misja do poprawki! AAAAAAAA!!! Ile jeszcze?!

PS. Na koniec wypada wspomnieć o, zauważonym przez mnie, ciekawym sposobie podrywania Hammerytek przez Hammerytów. Podchodzi taki napaleniec do biednej kobity i rzecze z rozbrajającym uśmiechem puszczając przy tym dyskretnie oczko:

- Chcesz zobaczyć mój młot?

Hmm... dziwnie...

T1 - Misja 10.1

No i nadeszła niby chwila prawdy. Czy po tych wszystkich mękach dostanę się wreszcie do nawiedzonej katedry? Zobaczymy. Zabrałem talizmany i idę. Stanąłem przed katedrą, powkładałem talizmany na swoje miejsca i wrota do środka stanęły przede mną otworem... Uff, a już się bałem, że to wszystko na darmo pójdzie. Wchodze do środka, rozglądam się i wychodze na główną, wielką salę katedry. Stąd miałem wziąć oko i zwiewać gdzie pieprz rośnie. "Jak się postaram to pójdzie gładko" przemknęło mi przez głowę. No to zaczynam się przekradać. Niestety zobaczył mnie osobnik, którego najbardziej się obawiałem.

- YO ZIOMAL!!! WITAM ZNOWU!!! CO TAK NIEŚMIAŁO TAM W CIENIU SIĘ CHOWASZ?! CHO NO TU, ROZKRĘCIMY IMPREZKE, BO CI, CO CIĘ OTACZAJĄ, SĄ JACYŚ SZTYWNI!!!

Oko darło się ile fabryka dała, a ja wyrwawszy się z otoczenia hauntów spierdalałem przed nimi po całej katedrze krzycząć przeciagle "AAAAAAAAAAAAAAA". Oko widząc całą tą sytuację jeszcze bardziej się rozochociło i uradowane wrzeszczało ze zdwojoną siłą:

- WIDZISZ, JESTEŚ JOŁ KOLEŚ!!! OD RAZU ROZKRĘCIŁEŚ IMPREZE!!! MAM TU NAJMOCNIEJSZY TOWAR W MIEŚCIE, WIĘC JAK SIĘ ZMĘCZYCIE TO MOŻEMY COŚ PRZYBOMBIĆ I BĘDZIE GITARA!!!

Nie byłem w stanie się skupić na tym co te oko jeszcze krzyczało, ale spiąłem się w sobie i pomyślałem "o nie, nie chce mi się poraz kolejny powtarzać misji!". Wspiąłem się na wyższe piętro, zrobiłem mega skok (nie wiedziałem nawet, że tak potrafię, adrenalina robi jednak swoje hehe) i złapałem lewitujące w powietrzu oko. Przy okazji swoimi krzykami zwołało do katedry wszystkie zombiaki i duchy z okolicy i ku mojej rozpaczy, tarasowały one wyjście z katedry. Nie było wesoło. Ze dwadzieścia wściekłych jak jasna cholera hauntów za mną i drugie tyle zombie oraz duchów w przejściu przede mną. Napiąłem jednak muskuły i przypomniałem sobie jak za młodu grałem w szkole w rugby. Uchwyciłem oko mocno pod pachę i pięknym wślizgiem ścięliśmy wszystkich przeciwników stojących w przejściu. Ehhh przypomniały mi się piękne czasy ze szkoły. Oko było w swoim żywiole.

- STARY, ALE WŚLIZG!!! JA PIERDOLE TY TO POTRAFISZ SIĘ BAWIĆ!!! IMPRA BEZ CIEBIE TO PRAWDZIWA HUJNIA!!! TYLKO WEŹ MNIE WYJMIJ SPOD PACHY BO TROCHĘ SIĘ SPOCIŁEŚ!!!

Ehhh masakra była. Adrenalina tak mi skoczyła, że omal nie przeskoczyłem pięciometrowego muru okalającego katedrę! Na dodatek te cholerne oko swoimi krzykami potęgowało zamieszanie w mojej głowie! Szczęściem miałem strzałę z liną i udało mi się uciec. Misję podsumowało oczywiście oko w swoim, jakże oryginalnym stylu:

- SZKODA, ŻE NIE BYŁO DJ'A, ALE I TAK BYŁA WYPAS IMPEZA STARY!!! PRZEJDŹMY NA TY - MÓW MI ALFRED!!!

Misja jednak była do powtórki. Programiści tym razem nie zmodyfikowali oka (bo im się oczywiście nie chciało), tylko wycięli jego krzyczane kwestie, więc oko jako takie pozostało bez zmian.

T1 - Misja 10 i pół.1

No i po tym całym zamieszaniu musieliśmy dograć scenę z oddaniem oka Konstantynowi. Gdybym wiedział, że scenarzyści wpędzą mnie w pułapkę to bym ich pozabijał od razu! Wchodzę do pokoju Konstantyna i patrzę, a tu nawet Victoria się zjawiła. No luzik, wyjmuję oko z kieszeni i...

- YO ZIOMKI! CO TO ZNOWU IMPREZA? ZAJEBIŚCIE! I NAWET PANIENKĘ PRZYPROWADZIŁEŚ - RZĄDZISZ STARY!!! A TY DZIADU,WEŹ LEKARSTWA I SPAĆ BO PÓŹNO!

Oczywiście teksty oka oraz zdziwienie Konstantyna i jego towarzyszki sprytnie wycięto. Byście widzieli kopare Konstantyna hehehe warto dla takich widoków czasem się pomęczyć. A co potem... potem to mi kurwa oko wydłubali! Okazało się, że Victoria to jakiś drewniany potwór, a Konstantyn naprawdę nazywa się Trickster i wygląda jak krzyżówka kozy z człowiekiem i diabłem. Byłem przerażony. Zanim zemdlałem to zobaczyłem, jak stoi nade mną Trickster i coś tam gada. Nie słyszałem jednak co, bo przekrzykiwało go oczywiście oko.

- O KURWA ZIOMAL!!! ALE MAM ZWIDY!!! CHOLERNIE MOCNY TEN TOWAR - PRZECIEŻ NA RAZIE TYLKO POWĄCHAŁEM TEGO BLANTA!!! JAK SIĘ NAJARAMY TO BEDZIE KOSMOS, JA CIĘ...

Dalej nie pamiętam nic, bo zemdlałem... Scenarzyści musieli mnie trzymać trzy tygodnie pod kluczem, żebym ochłonął i ich nie pozabijał! No dajcie ludzie spokój - wydłubali mi oko!

T1 - Misja 11.1

Jakoś nie moglem się przyzwyczaić do patrzenia na świat bez jednego oka. Jeżeli tak trzeba się poświęcić dla sławy to lepiej żebym się stał sławny, bo jak nie to porozwalam łby całemu LGS! Przerwa trwała ponad miesiąc zanim mogliśmy ciągnąć historię dalej. Trzeba było kontynuowac scenariusz i uciec z tej jebniętej posiadłości Konstantyna czy tam Trikstera. Zwał jak zwał - przez niego nie mam oka do cholery! Nie mogę się z tym pogodzić... niech ja go tylko dorwę! Scenarzyści obiecali mi, że stanie się to już niedługo więc trochę się uspokoiłem. Dobra trzeba było jakoś się wydostać. I znowu ten pojechany dom! Dobrze, że już trochę go znałem i nie dałem się nabrać na te głupie pułapki. Za to niezłą miałem przygodę ze strażnikami. Okazało się bowiem, że po zmianie Konstantyna w Trikstera, cała jego świta zmieniła się w jakieś potworki. Gdy jeden ze strażników przechodził obok, przyjrzałem się dokładniej i zauważyłem, że są to... szczury na dwóch nogach. "Ludzie-szczury? Dobrze, że programiści nie pomyśleli o ludziach-koala. Może wpuszcze tu kota to zrobi porządek", pomyślałem i... sam siebie rozbawiłem. Parsknąłem śmiechem. Strażnik usłyszał mnie i rzucił się w moim kierunku. Co miałem robić - standardowo zacząłem spierdalać. Mając tylko jedno oko nie jest to łatwe. Co chwila czegoś nie zauważałem i obijałem się dosłownie o wszystko. Aż mi w uszach dzwoniło. Raz nawet jak uciekałem obok drzewa to mi gałązka wlazła do oczodołu! Masakra. Po 10 minutach byłem już zdrowo poobijany i goniła mnie cała szczurza gwardia gospodarza domu. W końcu wleciałem do kuchni i ku swojemu przerażeniu zauważyłem, że nie ma stąd odwrotu. Kuchnia trzy metry na trzy i wdarł się do niej cały level wściekłych, mega wielkich szczurów z mieczami! Nie wyglądało to dobrze. Cóż było robić, chwyciłem się ostatniej, jakże wątpliwej, deski ratunku. Porwałem ze stołu kostkę sera i rzuciłem w rozsierdzoną szczurzą hołotę... Deska ratunku okazała się być prawdziwym kołem ratunkowym. Szczuroludzie rzucili się na ser jak szczerbaty na draże i pozagryzały się nawzajem. Nawet nie zauważyli jak przemknąłem obok. Udało mi się uciec, ale trzeba było poprawić AI świty Trikstera i tym samym misję trzeba było standardowo powtórzyć. Programiści znów dali popis. Oni się chyba zatrzymali w rozwoju!

T1 - Misja 12.1

Uuuuuuu no to mnie scenarzyści zadziwili. Po zruinowaniu dwóch katedr miałem się sprzymierzyć z Hammerytami. W tak ułożonym scenariuszu mieli dwa pomysły. Albo przymierze z Hammerytami albo... dożywotnie prowadzenie filii burdelu Orlanda w Zaginionym Mieście. No nie, żebym nie lubił panienek, ale jednak chciałem być sławny, a nie skończyć jako alfons na jakimś zadupiu. Wybrałem więc przymierze. W końcu udałem się do Zakonu Młota. Wszedłem tam oficjalnie - w dzień (nowość!). "Zajebista sprawa. Nie muszę już uciekać przed tymi narwańcami!" przeleciało mi przez głowę. Faktycznie, idę przez katedrę - cisza, spokój, sielanka normalnie, ale.. nie taki miał być scenariusz. Coś znowu nie grało. Już zaczynałem się zastanawiać co jest nie tak kiedy poczułem uścisk dłoni na ramieniu. To był arcykapłan, którego szukałem. Już chciałem wyłożyć kawę na ławę lecz ten nie dał mi dojść do słowa.

- Chodź, potrzebujemy czwartego - rzekł tajemniczo.

Poszedłem za nim, wchodzę do jego komnaty, a tu przy biórku siedzą Konstantyn z Victorią i... grają w karty. Nie zauważyłem jeszcze jednego, małego delikwenta.

- AVE BRACHU!!! CHODŹ ZAGRASZ Z NAMI W TYSIĄCA!!! TE KMIOTY NIE UMIĄ W TO GRAĆ ZBYT DOBRZE!!! VIKI JEST CIENKA, A KONSTI TO DOPIERO LAMI NA CAŁEGO!!! JEST WINO I PANIENA - JESZCZE TYLKO TY NAM TU IMPREZE ROZKRĘCISZ I BĘDZIE SZATAŃSKA ZABAWA!!!

Kopare miałem dosłownie na ziemi. Szybko jednak przywołał mnie do porządku "władca drzew":

- No co się tak gapisz? Grasz z nami! Ja też czasem musze się rozerwać - podbicie świata może poczekać jeden dzień.

Wydałem z siebie tylko przeciągłe "yyyyyyyyyyyyyyyy". Wystraszony, że mi drugie oko wydłubie usiadłem obok Victorii. Ani myślałem zaglądać jej w karty, bo to już chyba wogóle bym się z życiem pożegnał. Wkrótce pojawiła się na stole butelka wina, potem następna i następna, aż w końcu byliśmy już zdrowo narąbani. A wiadomo jak człowiek (i nie tylko człowiek) narąbany to od razu mu się język rozwiązuje. Okazało się, że Victoria lubi pelargonie, króliki (dosłownie i w przenośni) i "męskich, mocno owłosionych facetów". Konstantyn za to wyjawił, że jego marzeniem zawsze było śpiewanie w operze i dlatego kiedyś wyrwał sobie jaja. W związku z tym, że brak mu klejnotów nosi ze sobą syntezator mowy, żeby jego głos brzmiał "zabójczo". To się nazywa poświęcenie... Pierwszy odpłynął arcykapłan, potem Victoria przyhaftowala w kącie pokoju i usnęła na stoliku, a ja z Konstantynem musiałem śpiewać do rana "Jezioro Łabędzie". Aha no i na koniec otworzyło się przed nami same oko:

- WIESZ, ŻE PRZERZUCIŁEM SIĘ NA DEATH METAL?! ALE JAZDA STARY! GDYBY NIE SZATAŃSKI KONSTI, NIGDY NIE POZNAŁBYM TEJ ZAJEBISTEJ MUZY!!! WOGÓLE "AVE" TAKIE ZAJEBISTE NOWE HASEŁKO! TYLKO TRUE METALE GO UŻYWAJĄ! MYŚLĘ, ŻE Z MOIM GŁOSEM MÓGŁBYM ŚPIEWAĆ W KAPELI!!! CO TY NA TO?! MOIM ZDANIEM TO JEST ZAJEBISTY POMYSŁ! TYLKO TERAZ JESTEM KURWA W KROPCE, BO NIE MOGE ZAPUŚCIĆ DŁUGICH HERÓW!!!

Rano trzeba było spieprzać zanim się świta pobudziła. Misja? Poprawka oczywiście... na szczęście poszła już bez zgrzytów.

T1 - Misja 13.1

Ostatnia misja! Przynajmniej tak mówią scenarzyści... nareszcie! Mam się niby zakraść do Trikstera i zamienić prawdziwe oko ze sztucznym, przygotowanym przez Hammerytów. No to ruszyłem. Cholera potwory to się tu dwoiły i troiły. Ciężko było je mijać, ale teraz wyszło doświadczenie z dwunastu poprzednich misji (i prywatne lekcje poruszania się w cieniu hehehe). Było dziwnie... musiałem zjeżdżać po jakiś lodowych taflach. Omal bym sobie nosa nie złamał na wystających z podłoża, olbrzymich, lodowych soplach! Ostatecznie tylko trochę się poobijałem. Jakoś za gładko wszystko szło. Zacząłem coś podejrzewać. Z oddali dochodziły do mnie jakieś dziwne dźwięki. Byłem przygotowany na wszystko ale tego co zobaczyłem nie spodziewałem się w najśmielszych przypuszczeniach (choć były już równie zaskakujące sytuacje). Zwinnie skaczę sobie z pnącza na pnącze i wreszcie dotarłem na miejsce. Wyglądam ostrożnie i co widzę? Victoria na basie, Konstantyn na gitarze i ogonem na perkusji, a na wokalu oko się jak zwykle drze:

"W NOCY SPOTKAŁEM ANIOŁA
POCZUŁEM SIĘ JAK OKO SOKOŁA!
WIĘC ZOBACZYŁEM SZATĘ JEGO
I SPOJRZAŁEM GNIEWNIE NA NIEGO!!!

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!

I SPOJRZAŁEM GROŹNIE NA ANIOŁA
A TO BYŁA DZIEWICA GOŁA
POŚWIĘCIŁEM JĄ WIĘC CIEMNYM MOCOM
I WIDZIAŁEM JAK RĘCE JEJ SIĘ POCĄ!!!"

W sumie nie wiem jak opisać to co czułem, po prostu moje zdziwienie było wprost proporcjonalne do natężenia wyziewów oka! Chociaż "zdziwienie" to mało powiedziane... Stałem tak i patrzyłem na to co się dzieje, a oko krzyczało dalej:

- STOP! STOP!! STOP KAPELA!!! JAKOŚ NIE WYSZEDŁ MI REFREN - POWTÓRZMY GO!!! OK JEDZIEMY...

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!

- OK TERAZ BYŁO DOBRZE, ALE KONSTI MUSISZ BARDZIEJ POSTARAĆ SIĘ NA TYCH GARACH, BO NIE TRZYMASZ RYTMU!!!

Powiem tylko że, programistom się ode mnie oberwało, oj oberwało. Miałem nadzieję, że już zakończę robotę, a tu trzeba było wszystko powtarzać. No kurwa! (że tak to podsumuję)
Na szczęście za drugim razem misja ta poszła gładko, tak jak miała pójść i robota z misjami została oficjalnie skończona. Trikster został pokonany, świat uratowany i wszyscy byli happy. Na koniec częściowo zrekompensowano mi stratę oka, bo zafundowano mi wypasione sztuczne oko z full wyposażeniem. Mam teraz zoom razy cztery, możliwość zrobienia czterdziestu zdjęć, zamontowaną mini kamerę do kręcenia dziewięciosekundowych filmików i moża te oko wyciągać z oczodołu i wkładać spowrotem ile się chce. Oczywiście "made in Japan", bo jakże by inaczej. Generalnie nie jest źle. Kończąć tą część trzeba było jeszcze nakręcić scenę końcową, w której to oficjalnie powiedziałem, że rezygnuję. Miałem dosyć tych jełopów z LGS. No, ale nie wszyscy wiedzą, że moim towarzyszem w tej scence jest przebrany, główny scenarzysta projektu i nie bardzo chciał się pogodzić z moją decyzją. Mówił coś tam o nadchodzącej "Erze Metalu" czyli niby drugiej części "Złodzieja". Na końcowym filmiku, w ukryciu towarzyszył mi jeszcze jeden osobnik. Gdy tylko zapadł ostatni klaps po ostatnim ujęciu, ozwał się z kieszeni mojego płaszcza:

- ERA METALU NADCHODZI STARY!!! TEŻ MI ODKRYCIE! POWIEM WIĘCEJ - NADCHODZI ERA DEATH METALU, A WRAZ Z NIĄ JA I MOJA KAPELA!!!... WIESZ, ZAJEBISTY JESTEŚ KOLEŚ, ALE PERKUSISTY TO MI NIE MUSIAŁEŚ ZABIJAĆ!!! GDZIE JA TERAZ NOWEGO ZNAJDĘ?! EJ... JAKIE TO UCZUCIE MÓC SIE WYSRAĆ?!...

Nawet go polubiłem...
Ciemność jest naszym sprzymierzeńcem!
Awatar użytkownika
grim_reaper
Egzekutor
Posty: 1871
Rejestracja: 08 marca 2005, 22:31

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: grim_reaper »

Buahahaah - najlepsze są misje z Okiem, bardzo WYRAZISTA postać :lol: :lol:

"ERA METALU NADCHODZI" buahahahah tarzam się po podłodze. Dobra robota Maveral :ok :-)

A propos tej gry w karty to przypomniał mi się taki obrazek z The Circle, taki fan art, który pasowałby do tej scenki : http://www.thief-thecircle.com/fanworks ... urce=2.jpg hyhyhy
"And then there's THIS asshole..."
Zobacz, w co jeszcze gram:
•••Mój profil na Steamie!•••
Awatar użytkownika
keeper
Mechanista
Posty: 448
Rejestracja: 24 sierpnia 2005, 23:00
Lokalizacja: from the shadows

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: keeper »

Czy można liczyc na dalszy ciąg :?: :?:
niszczenie innych planów dominacji przy uzyciu warhamera :P 98% complete
Awatar użytkownika
Pablito
Kurszok
Posty: 509
Rejestracja: 15 lutego 2004, 20:40
Lokalizacja: Z tamtąd

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Pablito »

Scena z 6 przyciskiem i kapłanem po prostu przybija człowieka do ściany :-) :ok
Intrak
Paser
Posty: 227
Rejestracja: 10 maja 2005, 16:28

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Intrak »

HUE HUE HUE xD :-) :-) :-) Dobre Stary zabijasz YO ZIOM xD :-D :-D :lol: :-)
Awatar użytkownika
Bukary
Homo Rhetoricus
Posty: 5569
Rejestracja: 12 sierpnia 2002, 18:15
Lokalizacja: Gildia Topielników (przy tawernie Pod Rozszalałym Wichrem)

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Bukary »

Zacząłem czytać, ale spodziewałem się jakiegoś fajnego humoru (nawet wisielczego albo obrazoburczego), a znalazłem tylko mięcho, gówna, smród i wibratory... Mav, można się dobrze bawić bez tych rzeczy... trzeba tylko chcieć. ;)

Zakończyłem czytanie po kilku misjach...
Thief Antologia PL: od 20 X 2006 w sklepach!
Zagraj w FM Old Comrades, Old Debts i zobacz moje zrzuty.
Awatar użytkownika
Maveral
Bruce Dickinson
Posty: 4661
Rejestracja: 11 kwietnia 2003, 12:07
Lokalizacja: Radlin
Płeć:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Maveral »

grim_reaper pisze:A propos tej gry w karty to przypomniał mi się taki obrazek...
Nieźle się uśmiałem, choć dawno temu już widziałem ten artwork :wink: Naprawdę, kiedy pisałem scene z kartami nawet mi się ten art nie przypomniał więc dzięki ci za to, bo jest zarąbisty :-D
keeper pisze:Czy można liczyc na dalszy ciąg :?: :?:
No niby na początku Garrett chce nam przedstawić wpadki z T1 i T2, ale naprawdę nie wiem czy powstanie część opowiadająca o T2... prawdopodobnie tak, ale nie wiem kiedy.
Bukary pisze:Zacząłem czytać, ale spodziewałem się jakiegoś fajnego humoru (nawet wisielczego albo obrazoburczego), a znalazłem tylko mięcho, gówna, smród i wibratory... Mav, można się dobrze bawić bez tych rzeczy... trzeba tylko chcieć.

Zakończyłem czytanie po kilku misjach...
Powiem ci tak - jakbyś nie zauważył humor miał być, jak ty to nazywasz, mięsisty. Miał być taki niewybredny i tyle. Wiem, że nie każdemu podoba się tekst żerujący na najniższych poziomach humoru, ale wcale nie zamierzałem napisać czegoś górnolotnego. Tekst jest taki jaki miał być, a każdemu nie dogodzę (a tobie też dogodzić to sztuka :wink: ) choćbym nie wiem jak się starał. Aha i co do wytrwałości w czytaniu to szkoda, że nie poczytałeś dalej, bo jest i coś dla polonisty - wpadka z tekstem Tuwima :wink:

Generalnie widzę, że humor się podoba :wink:
Ciemność jest naszym sprzymierzeńcem!
Awatar użytkownika
Dziarsky
Garrett
Posty: 4861
Rejestracja: 02 listopada 2003, 12:26
Lokalizacja: Gliwice
Kontakt:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Dziarsky »

The Death Metal Age
heh to mi się spodobało :)
Obrazek
Awatar użytkownika
eLPeeS
Garrett
Posty: 3879
Rejestracja: 21 października 2004, 15:55

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: eLPeeS »

Znakomity odstresowywacz po ciezkim dniu kiedy zalegajac na podlodze ma czlowiek sile lapac tylko ciezki humor i nisko przelatujace dowcipy :-) I zeby nie bylo - to byl komplement!
"I'm the best there is at what I do, but what I do best isn't very nice."
Awatar użytkownika
Prosiaq
Mechanista
Posty: 385
Rejestracja: 25 lutego 2006, 02:29
Lokalizacja: Pionki

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Prosiaq »

Trochę głupio odnawiać mi ten zapomniany temacik, ale... Jak go dorwałem do siedziałem tylko, sikałem i płakałem ze śmiechu na przemian. Mav, postaraj się jeszcze coś wykombinować... Bo się autentyko popłakałem - Oko jest the best... :P
War! Never been so much fun! Go to your brother! Kill`em with your gun!
Kliknij... Tak bardzo cię prosię...
Awatar użytkownika
Vrael
Mechanista
Posty: 351
Rejestracja: 31 stycznia 2006, 15:05
Lokalizacja: Wrocław

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Vrael »

w ogóle jak ty cos napiszesz Mav to dupa blada! Wszyscy sikają ze śmiechu!
- And...
- Remember to pickpocket the party guests?
Awatar użytkownika
ShadowG
Paser
Posty: 214
Rejestracja: 16 kwietnia 2006, 21:13

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: ShadowG »

No i nadeszła niby chwila prawdy. Czy po tych wszystkich mękach dostanę się wreszcie do nawiedzonej katedry? Zobaczymy. Zabrałem talizmany i idę. Stanąłem przed katedrą, powkładałem talizmany na swoje miejsca i wrota do środka stanęły przede mną otworem... Uff, a już się bałem, że to wszystko na darmo pójdzie. Wchodze do środka, rozglądam się i wychodze na główną, wielką salę katedry. Stąd miałem wziąć oko i zwiewać gdzie pieprz rośnie. "Jak się postaram to pójdzie gładko" przemknęło mi przez głowę. No to zaczynam się przekradać. Niestety zobaczył mnie osobnik, którego najbardziej się obawiałem.

- YO ZIOMAL!!! WITAM ZNOWU!!! CO TAK NIEŚMIAŁO TAM W CIENIU SIĘ CHOWASZ?! CHO NO TU, ROZKRĘCIMY IMPREZKE, BO CI, CO CIĘ OTACZAJĄ, SĄ JACYŚ SZTYWNI!!!

Oko darło się ile fabryka dała, a ja wyrwawszy się z otoczenia hauntów spierdalałem przed nimi po całej katedrze krzycząć przeciagle "AAAAAAAAAAAAAAA". Oko widząc całą tą sytuację jeszcze bardziej się rozochociło i uradowane wrzeszczało ze zdwojoną siłą:

- WIDZISZ, JESTEŚ JOŁ KOLEŚ!!! OD RAZU ROZKRĘCIŁEŚ IMPREZE!!! MAM TU NAJMOCNIEJSZY TOWAR W MIEŚCIE, WIĘC JAK SIĘ ZMĘCZYCIE TO MOŻEMY COŚ PRZYBOMBIĆ I BĘDZIE GITARA!!!

Nie byłem w stanie się skupić na tym co te oko jeszcze krzyczało, ale spiąłem się w sobie i pomyślałem "o nie, nie chce mi się poraz kolejny powtarzać misji!". Wspiąłem się na wyższe piętro, zrobiłem mega skok (nie wiedziałem nawet, że tak potrafię, adrenalina robi jednak swoje hehe) i złapałem lewitujące w powietrzu oko. Przy okazji swoimi krzykami zwołało do katedry wszystkie zombiaki i duchy z okolicy i ku mojej rozpaczy, tarasowały one wyjście z katedry. Nie było wesoło. Ze dwadzieścia wściekłych jak jasna cholera hauntów za mną i drugie tyle zombie oraz duchów w przejściu przede mną. Napiąłem jednak muskuły i przypomniałem sobie jak za młodu grałem w szkole w rugby. Uchwyciłem oko mocno pod pachę i pięknym wślizgiem ścięliśmy wszystkich przeciwników stojących w przejściu. Ehhh przypomniały mi się piękne czasy ze szkoły. Oko było w swoim żywiole.

- STARY, ALE WŚLIZG!!! JA PIERDOLE TY TO POTRAFISZ SIĘ BAWIĆ!!! IMPRA BEZ CIEBIE TO PRAWDZIWA HUJNIA!!! TYLKO WEŹ MNIE WYJMIJ SPOD PACHY BO TROCHĘ SIĘ SPOCIŁEŚ!!!

Ehhh masakra była. Adrenalina tak mi skoczyła, że omal nie przeskoczyłem pięciometrowego muru okalającego katedrę! Na dodatek te cholerne oko swoimi krzykami potęgowało zamieszanie w mojej głowie! Szczęściem miałem strzałę z liną i udało mi się uciec. Misję podsumowało oczywiście oko w swoim, jakże oryginalnym stylu:

- SZKODA, ŻE NIE BYŁO DJ'A, ALE I TAK BYŁA WYPAS IMPEZA STARY!!! PRZEJDŹMY NA TY - MÓW MI ALFRED!!!

Misja jednak była do powtórki. Programiści tym razem nie zmodyfikowali oka (bo im się oczywiście nie chciało), tylko wycięli jego krzyczane kwestie, więc oko jako takie pozostało bez zmian.

T1 - Misja 10 i pół.1

No i po tym całym zamieszaniu musieliśmy dograć scenę z oddaniem oka Konstantynowi. Gdybym wiedział, że scenarzyści wpędzą mnie w pułapkę to bym ich pozabijał od razu! Wchodzę do pokoju Konstantyna i patrzę, a tu nawet Victoria się zjawiła. No luzik, wyjmuję oko z kieszeni i...

- YO ZIOMKI! CO TO ZNOWU IMPREZA? ZAJEBIŚCIE! I NAWET PANIENKĘ PRZYPROWADZIŁEŚ - RZĄDZISZ STARY!!! A TY DZIADU,WEŹ LEKARSTWA I SPAĆ BO PÓŹNO!

Oczywiście teksty oka oraz zdziwienie Konstantyna i jego towarzyszki sprytnie wycięto. Byście widzieli kopare Konstantyna hehehe warto dla takich widoków czasem się pomęczyć. A co potem... potem to mi kurwa oko wydłubali! Okazało się, że Victoria to jakiś drewniany potwór, a Konstantyn naprawdę nazywa się Trickster i wygląda jak krzyżówka kozy z człowiekiem i diabłem. Byłem przerażony. Zanim zemdlałem to zobaczyłem, jak stoi nade mną Trickster i coś tam gada. Nie słyszałem jednak co, bo przekrzykiwało go oczywiście oko.

- O KURWA ZIOMAL!!! ALE MAM ZWIDY!!! CHOLERNIE MOCNY TEN TOWAR - PRZECIEŻ NA RAZIE TYLKO POWĄCHAŁEM TEGO BLANTA!!! JAK SIĘ NAJARAMY TO BEDZIE KOSMOS, JA CIĘ...

Dalej nie pamiętam nic, bo zemdlałem... Scenarzyści musieli mnie trzymać trzy tygodnie pod kluczem, żebym ochłonął i ich nie pozabijał! No dajcie ludzie spokój - wydłubali mi oko!

Mam pytanie. Dlaczego nie opisałeś całej misji? Przecież wiele zabawnego można napisać o uwolnieniu Murusa.
Awatar użytkownika
Maveral
Bruce Dickinson
Posty: 4661
Rejestracja: 11 kwietnia 2003, 12:07
Lokalizacja: Radlin
Płeć:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Maveral »

Myœlałem nad napisaniem przygód z T2, ale... już nieco inaczej. Z alternatywnymi zakończeniami misji, tak że w pewnych momentach tekstu będzie się wybierało dalszš drogę. Powiedzmy po 3 zakończenia na misję. Przy takim założeniu, całoœć byłaby zrobiona w html'u i klikało by się odpowiednie linki adekwatne do naszego wyboru dlaszej akcji. Już kombinuję nad zablokowaniem sprawdzenia wszystkich możliwoœci. Wtedy wiadomo by było, że nie będzie można obejrzeć wszystkich zakończeń. Obadamy. Póki co musze się zabrać za pisanie... ;)
Ciemność jest naszym sprzymierzeńcem!
Awatar użytkownika
Vrael
Mechanista
Posty: 351
Rejestracja: 31 stycznia 2006, 15:05
Lokalizacja: Wrocław

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Vrael »

THNX!!!!!!! Nareszcie będzie co czytać z wypiekami!!!!!!!!!! A do T1 w tym temacie wracał będę jeszcze długoo...
- And...
- Remember to pickpocket the party guests?
Awatar użytkownika
Egzekutor
Ożywieniec
Posty: 83
Rejestracja: 28 marca 2006, 20:36
Lokalizacja: Piąty Lobbe po prawej
Kontakt:

Re: [LITERATURA] Thief na wesoło, czyli z pamiętnika Garrett'a.

Post autor: Egzekutor »

Leming pisze:Uhahałem sie po jajca :-)
Ja też! To jest takie fajne, jak Ironi! Wymiękam, gdy to czytam!
To, że jesteś w moim podpisie [you], to nie znaczy, że jesteś lepszy.

Znajdź moje posty=naciśnij alt+F4
ODPOWIEDZ