Jaką część thief lubicie najbardziej?

[SPIDIvonMARDER]

No... mi też bardziej się podobał ambient w TDP niż TMA, choć i tutaj motyw z "Running Interface" jest niesamowity!
A co masz na myśli mówiąc "luz klimatowy". Brzmi interesująco

[bob]

A co masz na myśli mówiąc "luz klimatowy". Brzmi interesująco

Podam swoją definicję-"luz klimatowy"-jest to duża przyjemność z grania, wysoka przestrzenność gry, ciekawe okolice, obiekty (odpowiednio dostosowane do jakiejś tam misji), oraz brak uczucia znudzenia się.Pisałem to z myślą o misji "W przebraniu" z samego startu .

[SPIDIvonMARDER]

Aha.
A tak przy okazji... widzisz, jak chcesz, to umiesz pisać na temt, obszernie i bez większych błędów. W nagrodę zmiejszam ci mojego warna z 3 do 2 pkt.

[Mjodek]

Podam swoją definicję-"luz klimatowy"-jest to duża przyjemność z grania, wysoka przestrzenność gry, ciekawe okolice, obiekty (odpowiednio dostosowane do jakiejś tam misji), oraz brak uczucia znudzenia się.Pisałem to z myślą o misji "W przebraniu" z samego startu .

to prawie to samo co grywalność.

[Daweon]

Hmm byłem na tym forum wcześniej, ale dopiero teraz kiedy pobpróbowałem wszystkiego mogę powiedzieć oc myślę o wszystkich częściach.

Zacznijmy od tego, że moim pierwszym Thiefem był deadly shadows. Dostałem go w promocji kupując kartę graficzną (do dziś jestem bardzo wdzięczny tym co dali tam tą grę). Na początku było ciekawie, ale było po angielsku (wtedy nie za wiele rozumiełem) i nie wiedziałem jak co przejść, więć gra została zapomniana. Jakieś rok później przypomniałem sobie o tej grze (miałem wówczas antologię). Wtedy Thief zauroczył mnie swoim klimatem, ideą, grafiką, muzyką, po prostu wszystkim. Dlatego czuję tak ogromny sentyment do trójki. Mało która gra nie wciągnęła mnie tak długo na tyle godzin. Następnym przełomem było zarejstrowanie się tutaj. Zobaczyłem jak ochrzaniacie TDS i jak gloryfikujecie jedynkę (za to wam też dziękuję) dlatego spróbowałem sobie golda. Poczułem trochę rozczarowania, mimo tego gra mnie wciągnęła. Później zacząłem grać w dwójkę i czułem to samo. Poczułem, że wszystkie części mają coś wspólnego, po prostu mają to coś. I zobaczyłem co każdy sądzi o jakiej części (założe się, że przynajmniej 75% zagłosowało na swoją pierwszą). Zrozumiałem, że czujecie do poprzednich części to samo co ja do trójki, poczym stwierdziłem, że wszystkie części są równe. Ale jednak ze względu na ten największy sentyment zagłosowałem na Thief: Deadly Shadows.

[dario]

Ale jednak ze względu na ten największy sentyment zagłosowałem na Thief: Deadly Shadows.

U mnie było dokładnie to samo co u Ciebie Daweon . Pierwszy wpadł mi w ręce T:DS, następnie Dark Project i cała Antologia. Dzisiaj trochę się to zmieniło, choćby przez same fm-ki. Nie potrafię wczuć się w klimat Deadly Shadows FM, mało tego chyba zrozumiałem wartość i jakość dwóch pierwszych odsłon jak i wszystkich tych bajerów, które można wykorzystać na potrzeby fm-ek zdecydowanie lepszych niż sam T:DS...

[waldeq]

Kilka razy podchodziłem już do różnych FM z DS i żadnej nie skończyłem. Jakoś mnie nie pociągały, za to zawsze chętnie powracam do misji oryginalnych. Nie wiem czemu tak jest, że w FM nie czuję klimatu tej gry, może winnymi są fabuła i zadania. Za to Thief 2 to jest coś w co gra się świetnie zawsze, bez znaczenia czy są to OM czy FM.

[Mjodek]

no, ja jestem jednym z tych farciarzy, co to przygodę ze złodziejem zaczęli od początku i szli po kolei. Ale mimo sentymentu do T: DP to jednak zagłosowałem na T: TMA. No po prosstu moja ulubiona część

[Zaratul]

Jak już mówiłem, nic nie przebije T1

QFT

Ta część po prostu klimat ma najlepszy.Jako że jestem zwolennikiem cięższych i ponurych klimatów to właśnie ta część jest najlepsza.Bafford Manor,Bonehoard,Cragsleft i katedra.Tych misji nic nie przebije nigdy.

[ERH+]

Chyba że jakaś FM-ka. Tak, tak, nie musicie mnie upominać że oryginał jest z zasady lepszy, ale ja święcie wierzę w moc "amatorów", którzy nie muszą się oglądać na te wszystkie normy, które teraz owocują znaczkami PEGI. Nie żebym był fanem wulgarności, ale w tej grze zawsze mnie ekscytowała "naturalność" makabry, i np współistnienie prawie pod jednym dachem nieumarłych i sielankowej codzienności. Czy nie wydaje wam się, że ta gra powstała... nie wiadomo dla kogo? Trudna (do nauczenia) walka; zaskoczenie że masz miecz, ale najlepiej jak o nim zapomnisz; jak już myślisz, że to "średniowieczny symulator złodzieja", to trafiasz na jakieś zombie i maszyny parowe. Tutaj nawet nie ma co szukać easter egg'ów w rodzaju boiska do kosza z misji treningowej T1 -ta cała gra to poligon sekretów, aż dziwne że twórcy nie przemycali jakiś lekko szokujących treści (vide prywatna sala tortur w stareńkiej fm "Events in Highrock").

[Maveral]

aż dziwne że twórcy nie przemycali jakiś lekko szokujących treści (vide prywatna sala tortur w stareńkiej fm "Events in Highrock").

W zasadzie były takie miejsca przypominające salę tortur. Jedno, to był sekret w jednej z misji, gdzie na stole z kajdanami leżał zombie (nie pamiętam która to misja, a nawet nie pamiętam czy to był T1 czy T2). Drugie takie miejsce, to sekret w Wieży Nekromanty, w Life of the Party, gdzie mieliśmy do czynienia z Żelazną Dziewicą

[maeglin]

W zasadzie były takie miejsca przypominające salę tortur. Jedno, to był sekret w jednej z misji, gdzie na stole z kajdanami leżał zombie.

To było w T2. O ile pamiętam, by tam wejść, najpierw trzeba było w kaplicy Młotodzierżców znajdującej się przy posiadłości znaleźć zejście do piwnicy, w której łaziły dwa lub trzy haunty. Co ciekawsze, w zależności od wersji owa pani zombie była "żywa" (bez patcha) bądź martwa (z patchem).

Taki smaczek dodawał urody T2, który - w mojej ocenie rzecz jasna - nie miał tak wielkiej nutki tajemniczości, jak jego poprzednik.

To były stare, dobre czasy, kiedy człowiek miał czas odnajdywać takie niespodzianki.

[SPIDIvonMARDER]

No i podziemia domu Truarta w "Blackmail", tortury i

► Pokaż Spoiler

pająki

[Keeper Gurgul]

Najbardziej w pamięć wryły mi się trójka - od której zaczynałem i jedynka. Jedyną wadą DSa były zbyt małe rozmiary niektórych lokacji i związane z tym wkurzające loading zones. Ale gra zdecydowanie nadrabiała muzyką, prowadzeniem fabuły i wylewającym się z każdego kąta gęstym klimatem.

Jedynka to już gra-legenda - doskonale zaprojektowane poziomy, poczucie bycia mistrzem złodziejskiego fachu, przemyślany, oryginalny setting i wgniatająca w fotel narracja. Od samego początku intra z ekranu sączy się nastrój tajemniczości - gracz nie ma od razu wszystkiego wyłożonego czarno na białym, odkrywa Miasto i całą otaczającą je mitologię krok po kroku. Wszystko zaczyna się od zuchwałej i wymagającej eskapady po berło, a potem, gdy ocieramy pot z czoła po udanym skoku, okazuje się, że to dopiero początek długiej i pełnej coraz większych niebezpieczeństw wyprawy w świat Złodzieja. Autorzy jedynki przyznali, że do końca nie byli w 100% zdecydowani, czy gra ma się skupić na typowej złodziejskiej robocie, polegającej na rabowaniu posiadłości miejskich, czy też ma być raczej głęboko osadzona w klimacie mrocznego fantasy - z tego niezdecydowania wyszła genialna w swej różnorodności mieszanka - desperacko walczymy o życie w korytarzach nawiedzonej kopalni, by po chwili znaleźć się w steampunkowej fabryce połączonej z więzieniem a'la Spanish Inquisition Włamujemy się do domu szlachcica, który okazuje się być co najmniej nietypowym architektonicznym eksperymentem... Przeszukujemy zalany system jaskiń, a tu ciach- opera Pierwszy raz grając w Thiefa, gracz nie tylko nie wiedział co go czeka w następnym zadaniu, ale też co może kryć się za następnym załomem muru.

Dwójka była, hm... porządną odsłoną Thiefa. Do średniowieczno-wiktoriańskiego steampunku dodano projekty w stylu art deco (reprezentacyjne budynki Mechanistów) i pomysły rodem z prozy Verne'a, misje były duże, dokładnie zaprojektowane i pełne lootu, ale... zabrakło w nich tego "czegoś" co w pełni osiągnięto w jedynce i częściowo w trójce - ściskającego trzewia klimatu tajemniczości i mroku (choć dało się go nieco wyczuć w "Trail of Blood", z tym, że nie był on dalej budowany w kolejnych misjach). Lokacje, choć ciekawe, były, hm, zbyt "racjonalne". Sama fabuła miała w sobie nieco więcej klimatu rodem z Jamesa Bonda czy Brudnego Harry'ego (rozwikływanie misternego spisku szalonego naukowca + rywalizacja ze skorumpowanym gliną). Moim skromnym zdaniem, do doskonałości "dwójce" zabrakło domieszki aury napięcia z dwóch pozostałych Thiefów. Mimo to, grało mi się w nią wyśmienicie, a po sesji zimowej planuję odpalić osławione FMki (T2X, COSAS, Rocksburg i te sprawy ).

Gdyby miano sfilmować trylogię przygód Złodzieja to zapewne wyglądało by to tak: 1 i 3 - trzymające w napięciu thrillery/horrory, 2 - solidny czarny kryminał. Z resztą, klimat Thiefów, przede wszystkim części 1 i 3 niesamowicie kojarzył mi się z moim ulubionym filmem - ekranizacją "Imienia Róży" U. Eco w reżyserii J.J. Annauda (nieprzypadkowo- autorzy sami wymienili zarówno film jak i powieść jako źródła inspiracji) - tajemnicze bractwo mnichów-skrybów, zakazane biblioteki, szalejąca inkwizycja (Hammeryci), schizmy religijne (Mechaniści), zakazane, "heretyckie" kulty (Poganie), czarna magia (Nekromanci), rzekomo zaginiona księga, ściągająca śmierć na właścicieli (Kompendium Lamentacji), sekretna przejścia, labirynty... no i oczywiście cudownie mroczna, poryta atmosfera Z resztą, macie przykład:

Pozdrawiam, Gurgul

[matilon]

Ostatnio sprezentowałem T:DS koledze. Tak się mu spodobało że poprosił o inną część. Powiedział że chce tą najciekawszą. I teraz proszę was o pomoc.
Ponieważ ni grałem T:DP to proszę o opinie która część jest lepsza.
Z góry dziękuję

[SPIDIvonMARDER]

Wynik ankiety mówi sam za siebie :D

[matilon]

Ale ze mnie gapa.

[Marcin.B.Black]

Wszystkie części trzymają wysoki poziom... mam dylemat. Przeszedłem w kolejności: TDS,TG, właśnie przechodzę T2. Sam nie wiem... Nallepszy klimat serwuje nam chyba pierwsza odsłona. Z początku sądziłem, że nadmiar bestii mnie zniechęci. O dziwo, spodobało mi się to bardziej niż miejskie misje z dwójki (chociaż ta też jest świetna), może dlatego, że w jedynce (oceniam na podstawie Gold) misje miejskie jak i grobowcowe są wymieszane w dobrych proporcjach (oprócz irytującej końcówki z nadmiarem dziwadeł Szachraja... ale w zasadzie o to tu chodziło), zaś w 2 misje są takie zbyt... zwyczajne, mniej wyraziste, chociaż bardzo wciągające.
T:DS jak dla mnie ma również niezły klimat z dobrą fabułą (chyba najlepszą z trylogii), podoba mi się w nim duże przywiązanie wagi do Strażników, dzięki temu jest spore wrażenie tajemniczości (już widzę to skryptorium, biblotekę, mniam) no i w zasadzie też za to, że jest dobrym połączeniem klimatu Mrocznego Projektu i WIeku MEtalu.
Hmm... z oceną jednak powstrzymam się do przejścia The Metal Age .Póki co TG jest faworytem.

[SPIDIvonMARDER]

TMA dostaje za mnie jeszcze jednego plusa:
-Jest najbardziej kompatybilna z FMkami i najłatwiej na nią je robić

[Marcin.B.Black]

Po dłuższym namyśle wybór pada na pierwszą część. Bardzo podoba mi się opinia Keepera Gurgula. Zgadzam się z nią (opinią ) w 100%. No ale zacznijmy od początku.
T:DS był pierwszym jaki poznałem z całej serii i przyznam, że oczarował mnie tym klimatem (już misja treningowa w karczmie mnie nim rozwaliła) oraz dobrym wyważeniem pomiędzy mrocznymi, zombiakowymi misjami i miejscami ala T1 oraz typowo miejskimi, "technicznymi" placówkami z części. Misje ogólnie podobały mi się (szczególnie zamek Rutherfordów, Przytulisko, Muzeum, Wieża Zegarowa, Katedra Św. Edgara i Posiadłość Moiry, o biedy Siedziba Strażników, ale tylko za aurę), lecz brakowało im jakichś, wyróżniających się, wymagających zadań, no może poza Przytuliskiem, Muzeum i Siedzibą Strażników (fajna końcówka tego poziomu) ... i w sumie wieży zegarowej, bo dla odmiany sabotujemy . Jednak reszta była zbyt... "lajtowa" - przyjdź, ukradnij, wyjdź i w sumie brak niespodzianek, w stylu nowych zadań w trakcie misji czy utrudnień przy powrocie (jak np. w Life Of The Pary z T2) no i klaustrofobiczne dzielnice Miasta, wynikające z przystosowań do konsoli (a nie ograniczeń silnika, bo to bzdura). Mimo wszystko uważam T:DS za udaną część z najlepszą z trylogii fabułą, dobrym klimatem i aurą miejsc, które odwiedzamy... Gdyby tylko stanowiła większe wyzwanie...
Thief Gold to kolejna część, którą poznałem (trójkę miałem z CDA, reszte juz poznałem dzięki Antologii). Przyznam, że z początku musiałem się przyzwyczaić do innego interfejsu i kilku początkowych problemów. Gra wydawała mi się dużo trudniejsza (i taka jest w istocie) i w zasadzie na początku nieco mnie zniechęciła, potem jednak szybko wciągnęła. Wygląd Miasta w okolicy posiadłości Lorda Bafforda bardzo mi się spodobał, jak zresztą cała misja. Kolejna misja była miła odmianą( już o niej nie będe pisał wiele) - wiadomo, zupełnie inny klimat i bardzo ciekawe połączenie opuszczonej kopalni z fabryką i więzieniem.
Ogólnie przechodząc grę, spodobało mi się to wymieszanie scenerii. Mroczne miejsca ala Kościelisko, świetna Katedra i Zamurze, Zaginione Miasto oraz bardzo fajne miejskie misje, np. Assasins czy Undercover, zaś obecność 3 dodatkowych poziomów w wersji Gold, moim zdaniem, bardziej równoważy grę. chociaż i tak mogłoby być o 2-3 misje miejskie więcej (najlepsza z owych trzech to Song Of The Caverns - bardzo sympatyczna i fajnie zaprojektowana misja). Dodając do tego obecność chrakterystycznych stronnictw (Poganie, Młotodzierżcy) jak i zombiaków buduje na prawdę świetny klimat, który jednak odrobinę psują Burricki i dziwaczne stwory Szachraja (choć to jest o tyle uzasadnione, że kojarzą Szachraja z chaosem). Ogólnie miałem bardzo dobre wrażenia po grze (narazie przeszedłem tylko na Normalnym poziomie, potem zabiore się za resztę).
Thief 2 - Wciąż w niego gram, zatrzymałem się w ostatniej misji. Cóż, to klimat jest odmienny, typowo miejski. Spodobało mi się kilka nowych gadżetów w ekwipunku oraz ciekawe lokacje (Bank, Life Of The Party, Shipping And Receiving), klimat również jest niezły, ale jednak nie tak dobry jak w poprzedniku. Poza jedną ciekawą Trail Of Blood, gra zbyt się skupia na miejskich, mechanicznych sceneriach (te jednak wyglądają świetnie, żeby nie było), przez co misje mniej zapadają w pamięć niż te z jedynki, no i brakuje tu tej różnorodności (ich mi nikt nie mówi, że wynika to z opowiadanej intrygi, bo jednak można było ją poprowadzić także do mrocznych miejsc ). Jako plus dla tej części na pewno zaliczę jednak fabułę, jest ciekawsza od tej z Mrocznego Projektu.
Jak każdy z Thiefów, to bardzo udana gra i na pewno dobra kontynuacja.

Reasumując, mój głos oddaję na część pierwszą.

[JegoCien]

Thief DP / Gold
Thief Metal Age
Thief Deadly Shadows

Klimat, scenariusz wszystkich części stawiam na tym samym poziomie. O kolejności decyduje jedynie ilość kłopotów jakich doświadczyłem próbując odpalić te gry.

T:Gold działa całkiem nieźle, nawet na Linux+wine
T:MA mam z nim trochę problemów, to popsuło przyjemność z gry
T:DS - na wine ledwo zipie, szkoda że gierka nie jest lżejsza i zwinniejsza tak jak Gold, zato ma chyba najlepszą muzykę ze wszystkich części

[Hadrian]

Najlepszą muzę? Chyba nie grałeś lub mało grałeś w Golda! Tam jest najlepsza muza, ale o gustach się nie dyskutuje

[SPIDIvonMARDER]

Marcin, wspaniały post

Koniec mojego offtopu o postach

[Marcin.B.Black]

Dzięki . W sumie nieczęsto się tak rozpisuje, ale grając w Thiefy miałem natłok myśli i wrażeń z nimi związanych.

[Artass]

Ostatnio po długiej przerwie zagrałem ponownie w TDS, tym razem u kumpla.
Boże, jaka ta gra jest klaustrofobiczna! W Mieście jest tak ciasno, że Garrett pewnie nawet nie może odetchnąć pełną piersią.

Tęsknię za lokacjami z T1 i T2.