Trochę szkoda czasu na ponowne wynajdywanie koła i tłumaczenie niektórym forumowiczom, że trzeba znać pewien kanon wiedzy, żeby w ogóle możliwy stał się owocny (i konieczny, bo taki jest warunek postępu) bunt przeciw autorytetom.
Picasso najpierw nauczył się doskonale naśladować naturę (np. rysować realistycznie), zanim umieścił nos na czole, a oko na plecach.
Romantycy zgłębili tajniki klasycyzmu, zanim podnieśli larum, że serce jest ważniejsze niż rozum.
Itd. Itp.
A wam się marzy bunt idioty: "ja tam swoje wiem, więc nie będzie mi tu jakaś baba wciskać kitu". Drogą na skróty można jechać wtedy, kiedy dobrze zna się "normalną" drogę. A wy nie macie nawet maciupeńkiego pojęcia o tajnikach literatury, a chcecie polemizować z wytrawnymi interpretatorami. O, lelum polelum!
Trzeba się pytać: "Dlaczego tak, a nie inaczej?". Trzeba mówić: "Moim zdaniem...", a następnie słuchać rzeczowej krytyki lub pochwały z pokorą. Powtórzę: POKORĄ.
I jeszcze raz podkreślam: nie wierzę, żeby uczeń przedstawił spójną i logiczną interpretację dzieła literackiego, która zarazem zupelnie odbiegałaby od interpretacyjnego kanonu rzeczonego utworu (przedstawianego zazwyczaj przez nauczyciela).
Chętnie dalej podyskutuję, ale proszę o konkrety. Bo argumenty w rodzaju: "Kant obalił wcześniejszą filozofię, więc buntujmy się przeciwko nauczycielom w szkole" - mogą tylko budzić uśmiech politowania.
To co ci "sławni" ludzie powiedzieli zmieniło w naszym myśleniu o świecie dokładnie wszystko 
.
) Dopiero na studiach pogłębiasz wiedzę zgodnie z zainteresowaniami. A właściwie to całe życie możesz się uczyć.
Pytam tylko z ciekawości.
