Tytuł: Heart And Soul
Typ: TG
Autor: McTaffer, Sliptip, StinkyKitty
Data wydania: 30.11.2018
Język: angielski
Opis: Misja konkursowa z okazji 20-lecia Thiefa. Penetrujemy starodawne ruiny, które zaanektował okrutny czarnoksiężnik. Szukamy dobrze znanych klejnotów Garretta (hehe).
Do pobrania z:
http://www.southquarter.com/tdp20ac/TDP ... 20Soul.zip
https://www.taffersparadise.co.uk/thief ... 20Soul.zip
http://download.darkfate.org/fan-missio ... d_Soul.zip
Wątek na forum TTLG
Link do tematu konkursowego na TTLG
Lista innych misji z konkursu
Strona misji na Thief Guild
UWAGA: Nie mylić z inną misją pod tym samym tytułem:
https://www.thiefguild.com/fanmissions/ ... t-and-soul
TG FM: Heart And Soul
-
SPIDIvonMARDER
- Garrett
- Posty: 5184
- Rejestracja: 29 stycznia 2008, 21:32
- Lokalizacja: Świątynia Nieba z Zaginionego Miasta
- Płeć:
- Kontakt:
-
SPIDIvonMARDER
- Garrett
- Posty: 5184
- Rejestracja: 29 stycznia 2008, 21:32
- Lokalizacja: Świątynia Nieba z Zaginionego Miasta
- Płeć:
- Kontakt:
Re: TG FM: Heart And Soul
Misja bardzo dyskusyjna. Być może przesadzam i wszelka niechęć do niej wynika z kiepskiego pierwszego wrażenia, ale wciąż wydaje mi się, że te wady mogły zadecydować o średnim miejscu w konkursie: ledwie nieco powyżej połowy stawki, a przecież FMka ma chwalebne atuty! I FMki powyżej miały czasem niższe oceny na Thief Guild. No ciekawe…
Zatem na początku odrzucił mnie bałagan. Wchodzimy do mrocznej fortecy (żaden spoiler, ta misja jest dokładnie o tym), gdzie witają nas szkielety nabite na pręty, listy z błaganiem o pomoc, a także po prostu jest tutaj mhokness of darkness. Ledwie pięć metrów później znajdujemy się na obszarze, który chyba miał prezentować sobie zaniedbaną ruinę, ale tak naprawdę wyglądał jak śmietnik. Chaotyczny układ pomieszczeń, częściowo zastawionych ziemią, naszprycowany posągami i niekonsekwentnie rozłożonymi roślinami. Trochę poziom Zamurza minus z OM, a to było przecież bardzo dawno temu.
Wszędzie pełno ludzi. Zatem gdzie ten mrok? Gdzie ta groza?
Cała sytuacja zostaje z grubsza wyjaśniona potem i ogólnie fabułę mogę pochwalić. Tak samo jej niektóre detale, czyli chociażby fajnie zrobione duchy, opcję z kupieniem klucza przed misją (ale kosztem ekwipunku), a także część skryptów. No i sam fakt wykorzystania Kamieni Duszy i Serca Mistyka... miło zobaczyć ponownie.
Najbardziej kontrowersyjna pozostaje architektura. To sąsiadujące ze sobą ta pomylona forteca z Bonehoardem, będącym prawdziwym labiryntem we wszystkich trzech wymiarach. Mnóstwo skrytek, sprytnie ukrytego lootu, a także możliwych do odkrycia po czasie skrótów. Niby fajnie, niby to to, co uwielbiam w misjach grobowcowych, ale tutaj mnie to męczyło. Może to chaos? Może to świadomość, że potwornie męczyłem się z dostaniem w jakieś miejsce... a tam marny kawałeczek lootu?
A może to, że te dwa światy funkcjonowały tak blisko siebie, że spacerując po fortecy (wciąż zamieszkanej przez ludzi) słyszałem sepulchralne pułapki będące ledwie dwa metry pod podłogą?
Dodatkowo w katakumbach irytował śmiech w ambiencie. Za pierwszym razem zrobiło to pewne wrażenie. Ale w trakcie długiego błąkania się... irytował i kompletnie brzmiał jak puszczany z taśmy, a głośnik byłby schowany w śmietniku. Jak w tandetnym domu strachów.
Moja ocena może wydać się za surowa, gdyż na pewno FMka imponuje rozmachem, detalami oraz układem pomieszczeń. Ale po prostu średnio się przy niej bawiłem.
PODSUMOWANIE:
OCENA: 6+
GRYWALNOŚĆ: 6
AUDIO: 4
VIDEO: 8
PLUSY: Duża, pokręcona, trochę detali i niebanalnych pomysłów
MINUSY: Duża, pokręcona, dość upierdliwa
Zatem na początku odrzucił mnie bałagan. Wchodzimy do mrocznej fortecy (żaden spoiler, ta misja jest dokładnie o tym), gdzie witają nas szkielety nabite na pręty, listy z błaganiem o pomoc, a także po prostu jest tutaj mhokness of darkness. Ledwie pięć metrów później znajdujemy się na obszarze, który chyba miał prezentować sobie zaniedbaną ruinę, ale tak naprawdę wyglądał jak śmietnik. Chaotyczny układ pomieszczeń, częściowo zastawionych ziemią, naszprycowany posągami i niekonsekwentnie rozłożonymi roślinami. Trochę poziom Zamurza minus z OM, a to było przecież bardzo dawno temu.
Wszędzie pełno ludzi. Zatem gdzie ten mrok? Gdzie ta groza?
Cała sytuacja zostaje z grubsza wyjaśniona potem i ogólnie fabułę mogę pochwalić. Tak samo jej niektóre detale, czyli chociażby fajnie zrobione duchy, opcję z kupieniem klucza przed misją (ale kosztem ekwipunku), a także część skryptów. No i sam fakt wykorzystania Kamieni Duszy i Serca Mistyka... miło zobaczyć ponownie.
Najbardziej kontrowersyjna pozostaje architektura. To sąsiadujące ze sobą ta pomylona forteca z Bonehoardem, będącym prawdziwym labiryntem we wszystkich trzech wymiarach. Mnóstwo skrytek, sprytnie ukrytego lootu, a także możliwych do odkrycia po czasie skrótów. Niby fajnie, niby to to, co uwielbiam w misjach grobowcowych, ale tutaj mnie to męczyło. Może to chaos? Może to świadomość, że potwornie męczyłem się z dostaniem w jakieś miejsce... a tam marny kawałeczek lootu?
A może to, że te dwa światy funkcjonowały tak blisko siebie, że spacerując po fortecy (wciąż zamieszkanej przez ludzi) słyszałem sepulchralne pułapki będące ledwie dwa metry pod podłogą?
Dodatkowo w katakumbach irytował śmiech w ambiencie. Za pierwszym razem zrobiło to pewne wrażenie. Ale w trakcie długiego błąkania się... irytował i kompletnie brzmiał jak puszczany z taśmy, a głośnik byłby schowany w śmietniku. Jak w tandetnym domu strachów.
Moja ocena może wydać się za surowa, gdyż na pewno FMka imponuje rozmachem, detalami oraz układem pomieszczeń. Ale po prostu średnio się przy niej bawiłem.
PODSUMOWANIE:
OCENA: 6+
GRYWALNOŚĆ: 6
AUDIO: 4
VIDEO: 8
PLUSY: Duża, pokręcona, trochę detali i niebanalnych pomysłów
MINUSY: Duża, pokręcona, dość upierdliwa
Re: TG FM: Heart And Soul
A ja przyznam, że ta misja bardzo mi się podobała w porównaniu z pozostałym materiałem konkursowym. Miała niepowtarzalny klimat grozy i tajemniczości, którą nie tylko my mogliśmy odczuć ale też ostrożnie poruszający się po ruinach najemnicy, w każdej chwili spodziewający się ataku z którejkolwiek strony. Klimatu dodawała również niewyjaśniona do końca tajemnica dawnego pana posiadłości, którą tylko szczątkowo mogliśmy odkryć na podstawie zachowanym tekstów, a znacznie więcej mogliśmy się próbować domyśleć choćby na podstawie stoiska z harfą obok przytroczonych do ziemi kajdan, przy której wciąż wybrzmiewało echo dawnego śpiewu.
Jeżeli chodzi o stronę audiowizualną to misja również trzymała poziom. Dość chaotycznie zaprojektowana posiadłość czarnoksiężnika co chwilę ukazywała nam smaczki w postaci tajemniczych przejść-skrótów, które stopniowo odkrywaliśmy. Przyznam, że nawet po godzinie grania wciąż potrafiłem zabłądzić, szukając miejsca w którym byłem wcześniej (ale przypomnijmy - była to rezydencja czarnoksiężnika, uprawiającego głównie alchemię i inne czarnoksięskie sprawy, a nie kolejna posiadłość patrycjusza. Dźwiękowo również posiada parę smaczków, m.in. przerobiony motyw dzwonków z T1, dodający pewnej tajemniczości, jak również wspomniany przez Spidiego śmiech, który z początku mógł przysporzyć trochę ciarek na karku, po pewnym czasie rzeczywiście mógł się wydawać już natrętny i zbędny - swoje już zrobił, wystarczy!
W skrócie mamy tutaj elementy zawierające patrolowaną przez najemników opuszczoną posiadłość należącą do dawnego wyznawcy Szachraja (liczne pułapki, ołtarze, tajemnice), podziemne krypty z nowym rodzajem nieumarłych przeciwników, piwnice zaatakowane przez bełkotliwce.
W każdym razie - polecam!
Jeżeli chodzi o stronę audiowizualną to misja również trzymała poziom. Dość chaotycznie zaprojektowana posiadłość czarnoksiężnika co chwilę ukazywała nam smaczki w postaci tajemniczych przejść-skrótów, które stopniowo odkrywaliśmy. Przyznam, że nawet po godzinie grania wciąż potrafiłem zabłądzić, szukając miejsca w którym byłem wcześniej (ale przypomnijmy - była to rezydencja czarnoksiężnika, uprawiającego głównie alchemię i inne czarnoksięskie sprawy, a nie kolejna posiadłość patrycjusza. Dźwiękowo również posiada parę smaczków, m.in. przerobiony motyw dzwonków z T1, dodający pewnej tajemniczości, jak również wspomniany przez Spidiego śmiech, który z początku mógł przysporzyć trochę ciarek na karku, po pewnym czasie rzeczywiście mógł się wydawać już natrętny i zbędny - swoje już zrobił, wystarczy!
W skrócie mamy tutaj elementy zawierające patrolowaną przez najemników opuszczoną posiadłość należącą do dawnego wyznawcy Szachraja (liczne pułapki, ołtarze, tajemnice), podziemne krypty z nowym rodzajem nieumarłych przeciwników, piwnice zaatakowane przez bełkotliwce.
W każdym razie - polecam!